Χωρὶς τὴ μαθηματικὴ τάξη, δὲν στέκειτίποτε: Οὔτε οὐρανὸς ἔναστρος,οὔτε ρόδο. Προπαντὸς ἕνα ποίημα.Κι εὐτυχῶς ὅτι μ᾿ ἔκανε ἡ μοῖρα μουγνώστη τῶν μουσικῶν ἀριθμῶν,ὅτι κρέμασε μίαν ἀχτίνα ἐπὶ πλέοντὸ ἄστρο τῆς ἡμέρας στὴν ὅρασή μουκαὶ κάνοντας τὰ γόνατά μου τραπέζιἐργάζομαι, ὡς νά ῾ταν νὰ φτιάξωἕναν ἔναστρο οὐρανό, ἢ ἕνα ρόδο. Νικηφόρος Βρεττάκος, Πηγή: Νικηφόρος Βρεττάκος –… Read More Οἱ μουσικοὶ ἀριθμοί

Σ’ έναν κόσμο που τίποτα δεν ξέρει από φως,ήταν βέβαιο πως δεν θα με γνώριζαν.Είχα έρθει απ’ το μέλλον με πρόσωποαλλιώτικο κ’ εκεί που ο πόλεμος λεγότανειρήνη, δεν είχα τόπο. Ωστόσο το μέλλονεκείνο θα ρθεί. Κ’ οι πύλες θ’ ανοίξουν,συνοδευόμενη από παιδικές φυσαρμόνικες,να περάσει η πομπή με την π ο ί η σ η – α… Read More Αποκατάσταση

Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος πηγαίνει κλαίγονταςΚανεὶς δὲν ξέρει νὰ πεῖ γιατίΚάποτε νομίζουν πὼς εἶναι οἱ χαμένες ἀγάπεςΣὰν κι αὐτὲς ποὺ μᾶς βασανίζουνε τόσοΣτὴν ἀκροθαλασσιὰ τὸ καλοκαίρι μὲ τὰ γραμμόφωνα Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι φροντίζουν τὶς δουλειές τουςἈτέλειωτα χαρτιὰ παιδιὰ ποὺ μεγαλώνουνΓυναῖκες ποὺ γερνοῦνε δύσκολαΑὐτὸς ἔχει δυὸ μάτια σὰν παπαροῦνεςΣὰν ἀνοιξιάτικες κομμένες παπαροῦνεςΚαὶ δυὸ βρυσοῦλες στὶς κόχες τῶν… Read More Αφήγηση

Φως Επουράνιο Ζείδωρο Ανέσπερο – Φως της Παναγάπης Του – ελθέ στην καρδιά μας ευωδιάζοντας ειρήνη κι αφθαρσία!

Παράτησα τα ουράνιαΚαι ντύθηκα την ύληΚι’ αισθάνθηκα στα χείληΤη δίψα του φιλιού. Αισθάνθηκα στα σπλάχναΤου στεναγμού τη φλέβα,Κ ‘είπα σεμνά στην ΕύαΤραγούδια τ’ουρανού. “Ανέβα, ανέβα, ανέβα”Μου φώναζαν τα ύψη,Κ’ εγώ μέσα στη θλίψιΖητούσα να κρυφτώ. “Ανέβα, ανέβα, ανέβα”,Μου φώναξαν τ’ αστέρια,Κι άνοιξα ευθύς τα χέριαΣτη γη να σταυρωθώ. Στέφανος Μαρτζώκης, Έλληνας ποιητής, από τους τελευταίους… Read More Ο Σταυρός

Θέλω να πω ότι κάθε νύχτα έπρεπε να τα παίζω όλα, και μάλιστα χωρίς να ’ναι κανείς στην άλλη πλευρά του τραπεζιού – κανείς; αστείοι που είμαστε – αντίκρυ μου εκεί, κάθε νύχτα, στέκεται ο Θεός, εγώ προσπαθώ να του ξεφύγω, εφευρίσκω πανουργίες, θανάσιμα αμαρτήματα, κάνω αποτρόπαιες σκέψεις, αλλά Εκείνος με διεκδικεί ολόκληρο, λυσσάω που… Read More Πανάρχαια Αντιδικία

Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝΣτῶν Ψαρῶν τὴν ὁλόμαυρη ράχιπερπατῶντας ἡ Δόξα μονάχημελετᾷ τὰ λαμπρὰ παλληκάριακαὶ στὴν κόμη στεφάνι φορεῖ,γινωμένο ἀπὸ λίγα χορτάρια,πού ’χαν μείνει στὴν ἔρημη γῆ. Διονύσιος Σολωμὸς Πηγή: Ηλεκτρονικό περιοδικό Fractalart [ https://www.fractalart.gr/25-martiou-sxolika-vivlia/ ] ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΡΗ Μεσάνυχτα ὁ πυρπολητὴς ἐγύρισεκαὶ πήδησε ἀπ’ τὸ γρήγορο καΐκιπιστός, νὰ φέρη μὲ τὰ πόδια ὁλόγυμναστὴν ἐκκλησιὰ… Read More Δύο ποιήματα για την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου

1. Η μητέρα | Γεώργιος Βιζυηνός Πώς να πειράξω τη μητέρανα κάμω εγώ να λυπηθεί,που όλη νύχτα κι όλη μέραγια το καλό μου προσπαθεί; Πώς ν’ αρνηθώ ή ν ‘ αναβάλωό,τι ορίζει κι απαιτεί,αφού στη γη δεν έχω άλλοκανένα φίλο σαν αυτή; Αυτή στα στήθη τα γλυκά τηςμε είχε βρέφος απαλό,με κάθιζε στα γόνατά τηςκαι… Read More Τρία ποιήματα για εσένα!

Τοπίο Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη….Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφοραΧρόνος παλιός χωρίς υπόστασηΤίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα.Είναι μια ήρεμη σιωπή, μην περιμένεις απάντησηΚάποια νύχτα μαρτιάτικη χωρίς επιστροφή,Χωρίς νιότη, χωρίς έρωτα, χωρίς έπαρση περιττή.Κάθε Μάρτη αρχίζει μιαν Άνοιξη. Το βιβλίο σημαδεμένο στη σελίδα 16.Το πρόγραμμα της συναυλίας για την άλλη Κυριακή.  Μανώλης Αναγνωστάκης από τις «Παρενθέσεις» 1956. Πηγή:… Read More Τρία Ποιήματα για την Άνοιξη

Του νέου χρόνου ζήτησα όλοι οι καλοί μου φίλοι να ‘ναι με το χαμόγελο συνέχεια στα χείλη

Τὴν ἅγια νύχτα τή Χριστουγεννιάτικηλυγοῦν τὰ πόδιακαὶ προσκυνοῦν γονατιστὰ τὴ φάτνη τουςτ’ ἄδολα βώδια. Κι’ ὁ ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τασταυροκοπιέταικαὶ λέει μὲ πίστη ἀπ’ τῆς ψυχῆς τ’ ἀπόβαθα,Χριστὸς γεννιέται! Τὴν ἅγια νύχτα τὴ Χριστουγεννιάτικηκάποιοι ποιμένεςξυπνοῦν ἀπὸ φωνὲς ὕμνων μεσούρανεςστὴ γῆ σταλμένες. Κι’ ἀκούοντας τὰ Ὡσαννὰ ἀπ’ ἀγγέλων στόματαστὸ σκόρπιο ἀέρα,τὰ διαλαλοῦν σὲ χειμαδιὰ λιοφώτισταμὲ τὴ… Read More Νύχτα Χριστουγεννιάτικη