Οι ελιές με τις ρυτίδες των γονιών μας τα βράχια με τη γνώση των γονιών μας και το αίμα του αδελφού μας ζωντανό στο χώμα ήτανε μια γερή χαρά μια πλούσια τάξη για τις ψυχές που γνώριζαν την προσευχή τους. Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, συλλογή “Μυθιστόρημα”.

Βάλε δυο νότες μουσικές στου πενταγράμμου τις σειρές κι ένα τραγούδι φτιάξε. Παντού ας γυρίσει η ματιά, μα όπου χτυπήσει η καρδιά, για την Αγάπη ψάξε. Δώσε στα αισθήματα φτερά, πλεύσε σε ήρεμα νερά, είναι η ζωή βαρκούλα, που ταξιδεύει ολημερίς κι άμα θα ψάξεις θα την βρεις στου καθενός μας την καρδούλα. Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη,… Read More Οι νότες μιας ζωής

Μίλα. Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε. Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία. Διάλεξε ἔστω κάποια λέξη, ποὺ νὰ σὲ δένει πιὸ σφιχτὰ μὲ τὴν ἀοριστία. Πές: «ἄδικα», «δέντρο», «γυμνό». Πές: «θὰ δοῦμε», «ἀστάθμητο», «βάρος». Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται μιὰ σύντομη, ἄδετη, ζωὴ μὲ τὴ φωνή σου. Μίλα. Ἔχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας. Ἐκεῖ ποὺ τελειώνουμε ἐμεῖς… Read More Η Περιφραστική Πέτρα

Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας, τα έργα της αγάπης. Εκείνοι που κάποτε θα ζήσουν εδώ που τελειώνουμε αν τύχει και μαυρίσει στη μνήμη τους το αίμα και ξεχειλίσει ας μη μας ξεχάσουν, τις αδύναμες ψυχές μέσα στ’ ασφοδίλια, ας γυρίσουν προς το έρεβος τα κεφάλια των θυμάτων: Εμείς που τίποτε δεν είχαμε θα τους… Read More Μυθιστόρημα, ΚΔ’

Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή να κάνω έναν περίπατο στ’ αποκεφαλισμένα περιβόλια να δώ την ευωδιά της ρίγανης σκλάβα σε ματσάκια. Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων βρίσκεις το πράσινο εύκολο σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια. Aκούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα με την κομμένη γλώσσα των καρπών ρήτορες… Read More Σαν να διάλεξες