ΣΤ΄ Πότε θα ξαναμιλήσεις; Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας. Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα. 5 Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου 10 κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί. Ίσως… Read More Τρία κρυφά ποιήματα | Επί σκηνής | Γιώργος Σεφέρης

Ὅλοι βλέπουν ὁράματακανεὶς ὡστόσο δὲν τ᾿ ὁμολογεῖ·πηγαίνουν καὶ θαρροῦν πὼς εἶναι μόνοι.Τὸ μεγάλο τριαντάφυλλοἤτανε πάντα ἐδῶστὸ πλευρό σου βαθιὰ μέσα στὸν ὕπνοδικό σου καὶ ἄγνωστο.Ἀλλὰ μονάχα τώρα ποὺ τὰ χείλια σου τ᾿ ἄγγιξανστ᾿ ἀπώτατα φύλλαἔνιωσες τὸ πυκνὸ βάρος τοῦ χορευτῆνὰ πέφτει στὸ ποτάμι τοῦ καιροῦ –τὸ φοβερὸ παφλασμό. Μὴ σπαταλᾷς τὴν πνοὴ ποὺ σοῦ χάρισετούτη… Read More Θερινὸ Ἡλιοστάσι-Β´| Γιῶργος Σεφέρης

T’ άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτηςεπιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν. T’ άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου,τη δική σου φωνήόχι εκείνη που σ’ αρέσει·μουσική σου είναι η ζωήαυτή που σπατάλησες.Mπορεί να την ξανακερδίσεις αν το θέλειςαν καρφωθείς σε τούτο τ’ αδιάφορο πράγμαπου σε ρίχνει πίσωεκεί που ξεκίνησες. Tαξίδεψες, είδες πολλά φεγγάρια πολλούς ήλιουςάγγιξες νεκρούς και… Read More Θερινό Ηλιοστάσι, Η’ | Γιώργος Σεφέρης