Με την καρδιά μου στο ένα χέρι και το κεφάλι στο άλλο, προχωρώ. Ανάμεσα στ’ όνειρο και στη λογική ταλαντεύομαι, κατά τον άνεμο. Όποια προσπάθεια κι αν κάμω την ισορροπία μου δεν τη βρίσκω: ένας αριθμός είμαι, από ζερβά ιδωμένος, κ’ είμαι ένα ποίημα, από δεξιά ιδωμένος. Το κρανίο μου είναι θεωρήματα γιομάτο, που το… Read More Διχασμός

Κουρασμένοι από τις περιπλανήσεις μας σ’ όλους τους δρόμους, ω να μπορούσαμε, απλοί, καθώς είναι τα χέρια μας, στο παράθυρο όπου τρέμει ο ουρανός να σωπαίναμε μαζί ένα βράδυ! Alice Nahon, 1896-1933, Φλαμανδή ποιήτρια.

Να ζητάς τη μεριά του ήλιου, παιδί. Να γεμίζεις τα μάτια σου με φως που δροσερό και καθάριο γλιστρά ακόμη δειλά στην ανοιξιάτικη αλλέα του πάρκου. Κ’ ύστερα απ’ τον ίδιο σου ήλιο να μεγαλώνεις. Paul Verbruggen, 1891-1966, Φλαμανδός ποιητής

Η καρδιά μου σαν ένα είναι λουλούδι, που πότε ανοίγει, πότε ξανακλείνει, που τις αχτίνες του ήλιου λαχταρά ή μαραίνεται, λιώνει κ’ υποφέρει. Η καρδιά μου το νέο γρασίδι μοιάζει, που μες στην πρωινή δρόσον ανασαίνει μα, κουρασμένο που έζησε, το βράδυ, φθίνει μέσα στη σκόνη και την έγνοια. Η καρδιά μου είναι σαν καρπός… Read More Η καρδιά μου σαν ένα είναι λουλούδι

αν ήσουν εδώ θα χάιδευα με το διάδημά σου τα βάθη της νύχτας θα έκανε απ’ τ’ ακροδάκτυλά σου να γεννηθούν τουλίπες στην καρδιά του σκότους και κάτω από τα τούλινα τσίνορά σου μαύρες ορχιδέες αν ήσουν εδώ προς το ζενίθ της γλώσσας σου θα χόρευα μ’ εκατό πόδια η νύχτα διαλύει τον θόλο των… Read More Αν ήσουν εδώ