Αυτούς εγώ που τραγουδώ, δεν έχουνε φτερά. Δεν τους μεθά καμιά φυγή, δεν τους τραβούν τ’ αστέρια, έχουνε μια ζεστή καρδιά, δυο ροζιασμένα χέρια, κι είναι δεμένοι με τη γη. Απ’ της αυγής το χάραγμα, ως του βραδιού τα θάμπη, μοχθούν για δυο πικρές ελιές, και μια μπουκιά ψωμί, ιδρώνουν κι απ’ τον ίδρω τους… Read More Καίγονται

Το χρώμα του φιλιού έμαθα έναν Απρίλη απ’ τον έρωτα τ’ αγοριού που μου φίλησε τα χείλη Ήταν κόκκινο το φιλί σαν τα τριαντάφυλλα και σαν μικρό παιδί είχα αισθήματα διάπυρα Ήταν πράσινο το φιλί σαν το ψηλό το πεύκο που στέκει στην αυλή κι εγώ άρχισα να τρέχω Ήταν γαλάζιο το φιλί σαν τον… Read More Το χρώμα του φιλιού

Παιδεία είναι το χαμόγελο στον άγνωστο περαστικό Είναι το χέρι βοηθείας σ’ αυτόν που έχει ανάγκη, στον διπλανό Είναι να δίνεις την θέση σου στο λεωφορείο Είναι η έπαρση της σημαίας στο σχολείο Παιδεία είναι να γεμίζεις φαγητό τα χέρια των φτωχών Είναι η προσευχή που θυμιατίζει από τα κελιά των μοναχών Είναι να διαβάζεις… Read More Παιδεία

Είναι άνοιξη και εμείς βρισκόμαστε αγκαλιά κάτω από την αμυγδαλιά Γύρω μας άνθη διαλεχτά κουβαλάνε φως Ο χρόνος κυλά αργά -μάλλον σταμάτησε- από τότε που με κοίταξες για πρώτη φορά Όλα γαλήνια όμορφα και σιωπηλά Και καθώς ξεκουράζεσαι αυτό το πρωινό εδώ με εμένα και γινόμαστε κι οι δύο μία αναπνοή χαϊδεύω τα μαλλιά σου… Read More Κάτω από την αμυγδαλιά

Ήταν ημέρα άνοιξης όταν σ’ ερωτεύτηκα μέσα στον ελαιώνα καθώς περπατούσα και μ’ αγκάλιαζε ο αέρας που φυσούσε Εσύ φρόντιζες τις ελιές δούλευες με τα χέρια κι όταν με είδες ξαφνικά σταμάτησες και χαμογέλασες Τόσο απλά φέρθηκες Τόσο ειλικρινά Τόσο παιδικά Τόσο πλούσια Εκ περισσεύματος καρδίας Όλα μου τα είπες Αρκεί ένα χαμόγελο. [4 Μαΐου… Read More Εκ περισσεύματος καρδίας