Μέσα στο δωμάτιο ανοιχτά παράθυρα κουρτίνες που ανεμίζουν αχτίδες φωτός στο πάτωμα και στο βάθος ο ορίζοντας μια θάλασσα ακύμαντη ανέγγιχτη ομορφιά σαν Εσένα μια εξαγιασμένη σιωπή που με αιχμαλωτίζει αέναα. [29 Οκτωβρίου 2017]

(Καρλόβασι, 29. VI. 87.) Ωραία που βγαίνει το πλοίο απ’ το λιμάνι. Ρόδινος ο καπνός του μες στη χρυσόσκονη του δειλινού. Λοιπόν, όσες φορές κι αν σε αρνήθηκαν ή κι αν αρνήθηκες, ένα άσπρο σπίτι πάνω στο λόφο ζητάει τη ματιά σου, ένα παιδί βρέχει τα πόδια του στη θάλασσα χαμογελώντας, ένα πουλί τη νύχτα… Read More Υπολογισμένη αναβολή

Είσαι αιώνια δικός μου κι ας βρίσκεσαι μακριά, ο φωτοφόρος ουρανός μου η μνήμη στην ξενιτιά Είσαι αιώνια δικός μου δίχως να με ακουμπάς όταν στέκεσαι εμπρός μου γεμίζω Φως σαν με κοιτάς Είσαι αιώνια δικός μου ήλιος αναμέσα σε νεφέλες σε κάθε βήμα άγγελός μου η χρυσοκλωστή σε δαντέλες Είσαι αιώνια δικός μου τρυφερό… Read More Αιώνια δικός μου

Είχε στα ροδαλά του χείλη ένα “Σ’ αγαπώ!” μη ειρημένο και στο στήθος ένα ασφοδίλι από τον κόσμο κεκρυμμένο Και σαν ερχόταν εκείνη η ώρα που ήθελε να το μοιραστεί εντός του ξεσπούσε μπόρα τα λόγια του στάζαν βροχή Είχε στα ροδαλά του χείλη ανεκλάλητα λόγια ειλικρινή κι όταν τον εύρισκε το δείλι ήθελε σ’… Read More Κεκρυμμένο σ’ αγαπώ

Ξέρεις τι σημαίνει να πεθαίνεις κάθε ημέρα; Να πεθαίνεις όχι σωματικώς αλλά για τις ιδέες σου να στάζει αίμα Να πεθαίνει μέσα σου καθετί άσχημο ή να εκριζώνεται με πόνο και δάκρυ μετανοίας και στη θέση του να φυτρώνει ένας βλαστός προσδίδοντας στο χώμα χαρά κι έλκοντας Φως Από κάθε εσώτερο τέλος μια βαθύτερη αρχή… Read More Από κάθε εσώτερο τέλος μια βαθύτερη αρχή