άφησέ με να αν-ιχνεύσω την ανάπτυξή σου είμαι ελλιπής σε αγάπη και βρίσκομαι σε απάτη ζητώντας την κατα-γραφή σου Είμαι επιστήμων και μετρώ την καθημερινότητά σου, αντικείμενα και ξένο θυμό για να επιβεβαιωθώ κοντά σου Ζυγίζω εσέ και τα λόγια στο βάθρο στερεοτύπων απ’ της καρδιάς τ’ αναλόγια απέχω ψυχο-χτύπιων Η κοινωνία της αγάπης; ανεκδοτολογική… Read More δοκιμασία αν-ίχνευσης

Δε με κατάλαβες’ όλη τη νύχταήμουνα πλάι σου, προσπαθούσανα κλείσω τα παράθυρα, πάλευα – όλη νύχτα. Ο αγέρας επέμενε. Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου σαν δυο φύλλα ουρανού, και σε σκέπασα.Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα δίχως χέρια τον κόσμο. Πηγή: itravelpoetry Νικηφόρος Βρεττάκος- Ολονυχτία, Το βάθος του κόσμου, 1961

Κάποιοι άνδρες δεν το σκέφτονται, λοιπόν. Εσύ όμως ναι: ερχόσουν κι μού έλεγες ότι σχεδόν Μου αγόρασες λουλούδια αλλά Κάτι είχε πάει στραβά. Το ανθοπωλείο ήταν κλειστό. Ή απλά αμφέβαλες- Με σκέψεις που το δικό σου, το δικό μου το μυαλό, Ανακαλύπτουν συνεχώς. Σκέφτηκες κι ανέβαλες, Πως δεν θα ήθελα τα άνθη σου· φοβάμαι. Τότε,… Read More Λουλούδια | Γουέντι Κόουπ

«Επεθύμησα να καθίσω εις τις δροσοκαμάρες του χωριού μου. Τρέχει ο κόσμος σήμερον, τρέχει να υπερβεί τον πλησίον του και τρέχων γηράσκει και μόλις παρά το χείλος του τάφου στέκει να ιδή ότι ήλθεν η ώρα του, ότι είναι γέρων ή ότι κατέστρεψεν το άθλιον του σώμα τρέχων. Είναι ήδη αργά! Παρήλθεν ο βίος χωρίς… Read More Τρέχει ο κόσμος σήμερον […] | Νικόλαος Γύζης

Ήρθε. Και φώτισε την καταπακτή μου. Κι’ έγινε φως. Ήταν ο ουρανός; Δεν ξέρω. Ένα μόνο ξέρω Πως έχασα τη γη. Ήρθε. Και ξοπίσω της έτρεχαν ξυπόλυτες Ένα κοπάδι ξέπλεκες ακτίνες Παίζοντας κρυφτούλι με τους ατμούς. Ήρθε. Κι’ έφυγε τρομαγμένη η πίσα Σκορπώντας της τα μαύρα της δάκρυα Ενώ κάτι μεθυσμένοι κορυδαλοί Ανεβοκατέβαιναν σα σαλτιμπάγκοι.… Read More «Ερωτικό» – Οι 7 κύκλοι της μοναξιάς | Μενέλαος Λουντέμης