Τίποτα δεν επιθυμούσε περισσότερο στη ζωή Όσο να υπάρχει όπως τα ξανθά στάχυα στο χωράφι Που την ημέρα τα αγκαλιάζει ο ήλιος με απλότητα Τα μεσημέρια τους μεταφέρει μυστικά ο άνεμος Τα απογεύματα λυτρώνονται με την ψιλή βροχούλα Και τα βράδια προσεύχονται στον Ουράνιο Πατέρα Πριν έρθουν οι θεριστές την επόμενη ημέρα. [28 Νοεμβρίου 2017]

Ένα καταπράσινο λιβάδι η ψυχή σου Περπατώ και αισθάνομαι Άνοιξη Συναντώ άνθη και χαίρομαι Το νερό κρηνών τραγουδάει Κίτρινες πεταλούδες σεργιανίζουν Κι εκεί Στην άκρη του τοπίου Ένα σπιτάκι πλίνθινο Με παράθυρα μεγάλα για το Φως Και γύρω γύρω Γαλαζοκόκκινα λουλούδια Χρυσάνθεμα λευκά και πορτοκαλί Ηλιοτρόπια Κοιτάζουν σεμνά προς τον ουρανό. [13 Νοεμβρίου 2017]

Μέρες πολλές Χρόνια ολάκερα Αναζητούσε Το βλέμμα του στον ουρανό Παρατηρούσε χρώματα Τον ήλιο μέσα σε νεφέλες Αέρηδων σχήματα Σχηματισμούς πτηνών Πτήσεις αεροπλάνων Μπαλόνια παιδιών Χαρταετούς που ταξίδευαν Αγγέλων διαβήματα Ώσπου Την Αλήθεια ομολόγησε Τις αρετές του αρμολόγησε Στο φως μιας ηλιαχτίδας. [25 Νοεμβρίου 2017]

Η απεραντοσύνη του ουρανού στο προσκέφαλο Η ανάσα του συνοδοιπόρος του ανέμου Θαλάσσια κήτη Ιχθείς αφετοχυώδεις, χονδριχθείς, ακτινοπτερύγιοι, οστεϊχθείς Αμφίβια ερπετά Οστρακοειδή Ιστορίες (μικρο- και μακρο-) των βυθών Όλα στο μικροσκόπιό του Όλη η ζωή του Οι πόθοι του συγκεντρωμένοι Στο θαλασσινό ταξίδι. [22 Νοεμβρίου 2017]

Μιλούσε στους ανθρώπους Για είδη κυμάτων και βράχια Αέρηδες και σύννεφα Ηλιόλουστες ημέρες αλλά και βροχερές Βράδια με ή χωρίς φεγγάρι Κι εκείνοι δεν φοβόντουσαν Τον εμπιστεύονταν Συμμετείχαν στην πραγματικότητά του Οραματίζονταν έναν κόσμο όμορφο Το τελευταίο κοφίνι στην βάρκα πωλήθηκε. [21 Νοεμβρίου 2017]