Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά, ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας, ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας, κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας, ἔστω καὶ μία φορά; Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους; (ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός») Ντίνος Χριστιανόπουλος,… Read More Ενός λεπτού σιγή

Όλο και πιο πολλά γυρεύω, όλο και πιο πολλά ζητώ, με τίποτα πια δε χορταίνω, μα πού θα πάει, Θεέ μου, αυτό. Η θάλασσα είναι δικιά μου κα έχω λυσσάξει για νερό, με τίποτα δεν ξεδιψάω, μα πού θα πάει, Θεέ μου, αυτό. Ο έρωτας πια δε μου φτάνει κι η απληστία είναι χτικιό, το… Read More Η απληστία