Αρνήθηκε τον κόσμο και όλα τα αγαθά του κι ανέβηκε στη βραχώδη κορφή ακρωτηρίου σαν αετός να κτίσει άφθαστη τη φωλιά του μακριά απ’ τα ορνίθια, στα ύψη τ’ ουρανού. Τριάντα χρόνια τώρα επέρασαν αφότου ο άγνωστος ανέβη στο όρος υψηλά και άνθρωπος δεν είδε θνητός το πρόσωπό του ούδ΄ ήκουσεν ο ίδιος ανθρώπινη λαλιά.… Read More Ο ερημίτης

Αχθοφόρος της αγάπης φορέας της ειρήνης γέννημα της ευαισθησίας αγγίζω κορυφογραμμές της αρετής Η αγάπη μου εγγράφεται στον πολύμορφο αέρα Τα πράγματά μου μοιράζονται σε χέρια αδελφικά Τα χνάρια της ψυχής μου αφήνονται στον δρόμο της καλοσύνης Τα χέρια μου, σε στάση προσευχής, κοιτούν το ηλιοστάσιο των ψυχών Λόγια ανεκλάλητα με προσκαλούν σε ταξίδι Το… Read More Ανάσταση

«Καθώς ευρύνεται η καρδιά καί ταπεινώνεται η σκέψη κι αρχίζει να διακονεί την πρώτη έρχεται μια μεγάλη χαρά. Την υποψιάζομαι είναι ένα μυστήριο καί σιωπώ άφοβα απορώ κι εξίσταμαι δακρύω ο ανεπαρκής ειρηνεύω». μοναχός Μωυσής αγιορείτης, Αθωνικά ποιήματα, Αρμός 1995

Ο ήλιος αγκαλιάζει τα μαλλιά σου στο απάνεμο αθηναϊκό λιμάνι με παιδικού ονείρου μελάνι ο άνεμος γράφει την ματιά σου Έχεις λουλούδια συντροφιά σου και έναν γλάρο που πιάνει ψαράκια για το τηγάνι και όλα μοιάζουν κοντά σου χαρούμενα και ευτυχισμένα περιτυλιγμένα με λευκό μανδύα εκφράζοντας ευγνωμοσύνη Περίμενε κι εμένα να συμμετάσχω στην ευτυχία και… Read More Ο ήλιος αγκαλιάζει τα μαλλιά σου (σονέτο)

Όταν τα παλικάρια μας εκεί ψηλά στα χιόνια μάχονταν για τη λευτεριά, τα ένδοξα εκείνα χρόνια, αόρατο το χέρι Σου, Μητέρα του Θεού μας, δυνάμωνε, κι εμψύχωνε τη σκέψη του λαού μας! Το όραμα, Παρθένα μου, της άγιας μορφής Σου κι η χάρη Παναγία μου, της μητρικής στοργής Σου, συνόδευε, προστάτευε, κάθε πολεμιστή μας, που… Read More Στην Παναγιά