Πολλά χρόνια διάβαινα τα μονοπάτια της ζωής μοναχή συλλέγοντας εμπειρίες στης ζωής το ξύλινο καλάθι ώσπου συνάντησα εκείνον, μιαν αγάπη βαθιά ειρηνική Με πλησίασε όπως οι ηλιαχτίδες εγγίζουν τα άνθη Μου έδωσε το χέρι, ρωτώντας με: “Πορευόμαστε μαζί;” κι από τότε, δίπλα του, η βιοτή μου με φως επλάθη Από εκείνον έμαθα τα μυστικά που… Read More Όπως οι ηλιαχτίδες εγγίζουν τα άνθη

Μες τη μοναξιά μου σε αναζήτησα σιωπηλά όπως τα ηλιοτρόπια γέρνουν προς τον ήλιο Σε συνάντησα διαβαίνοντας σκοτάδια βαθιά κι εσύ ‘σαι φως στου ουρανού το περιστύλιο Τα αγνά σου χέρια κρατώ σήμερα πρώτη φορά σαν ένα ανεκτίμητο ανθοστόλιστο κειμήλιο Με την πνοή σου πορεύομαι μες τη σιγαλιά κυβερνώμενη από του έρωτα το βασίλειο Μες… Read More Σιωπηλά

Μακριὰ απὸ τὸν θόρυβο μὲς στὴ συνέχεια ἀόριστη μέσα στὴν ἀπουσία μὲ τ’ ἄφωνο τραγούδι τῶν ὡρῶν τὸ ἄρωμα τοῦ χρόνου ἀναπνέω. 2.4.1933 Γιώργος Σαραντάρης, 1908-1941, ποιητής, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος της Γενιάς του ’30.