Μοναχικός της λευτεριάς σπορέας βγήκα, νωρίς, προτού καλοχαράξει και με καθάριο χέρι, μα κι αθώο, σπόρο πετούσα, ζωντανό, φυτείες, σε σκλαβωμένο όργο, να καρπίσει. Μα τον καιρό μου έχασα μονάχα, τις ακριβές μου σκέψεις και τους κόπους… Βοσκήστε, ήμερων λαών αγέλες! Εσάς, φωνή τιμής δε σας ξυπνάει… Της λευτεριάς το δώρο τι το θέλουν, τάχατες,… Read More Στο τελευταίο βαγόνι

Έμαθα να ζω απλά και με σοφία, να κοιτώ τον ουρανό και να προσεύχομαι στον Θεό, και να περιπλανούμαι ώρα πολλή στο δειλινό, για να κουράσω την ασήμαντη αγωνία. Όταν θροΐζουν οι κολλιτσίδες στο φαράγγι και γέρνουν τα κλαδιά των κιτρινοκόκκινων μουριών, χαρούμενους στίχους γράφω για την φθαρτή, φθαρτή αλλά θαυμάσια ζωή. Επιστρέφω. Ο μαλλιαρός… Read More Έμαθα να ζω απλά και με σοφία

Θέλω να φτάσω σ’ όλα Μέχρι την ουσία Στην τέχνη μου, στο ψάξιμο του δρόμου, Στου έρωτα τη σημασία. Ως την υπόσταση των περασμένων ημερών. Ως την αξία της στιγμής, του μήνα Μέχρι τη βάση, ως τις ρίζες, Κι ως τον πυρήνα. Το νήμα θέλω πάντα να κρατώ, Σ’ όλα τα γεγονότα. Να ζω, να… Read More Ως τον πυρήνα