Όπως η μέλισσα γύρω από ένα άγριο λουλούδι, όμοια κ’ εγώ. Τριγυρίζω διαρκώς γύρω απ’ τη λέξη. Ευχαριστώ τις μακριές σειρές των προγόνων, που δούλεψαν τη φωνή, την τεμάχισαν σε κρίκους, την κάμαν νοήματα, τη σφυρηλάτησαν όπως το χρυσάφι οι μεταλλουργοί κ’ έγινε Όμηροι, Αισχύλοι, Ευαγγέλια κι άλλα κοσμήματα. Με το νήμα των λέξεων, αυτόν… Read More Ο αγρός των λέξεων

Αυτό το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλο κανένα μεθύστε με τ’αθάνατο κρασί του ’21!   Κωστής Παλαμάς, ποιητής

Οι αριθμοί μου εξαντλήθηκαν μετρώντας το βάθος της σταγόνας που στάλαξε πάνω απ’ το φύλλο του δέντρου στο χέρι μου. Ξανάρχισα πάλι και πάλι εξαντλήθηκαν.                                  Κύριε, που τελειώνει το φως; Που τελειώνει η αγάπη; Που τελειώνουν τα χρώματα;  … Read More Το βάθος της σταγόνας

Και μέσα στο τίποτα, υπάρχει μια γλώσσα, Περισσεύει το φως και μέσα στο τίποτα και ρέει προς τα έξω. Περνά στην καρδιά μου, φλεβίζει στο χέρι μου, ζητά να το ειπώ, να το γράψω, Αλλά πως: Δε βρίσκω τις λέξεις γιατ’ είν’ απ’ του κόσμου τον πλούτο πιο λίγες. Πιο λίγες απ’ τα γεγονότα της… Read More Η γλώσσα και το προσκλητήριο

Έγραψε ποιήματα, όπως άλλοι δούλεψαν στα λατομεία. Κι οι δυο τους σκάψανε βαθιά. Εκείνοι για το μεροκάματο. αυτός όμως για τι; Χρίστος Λάσκαρης, ποιητής, 1931-2008