Σήμερα Λευκή σελίδα η πτώση σου. Την έχεις ξεχάσει στο σκοτάδι. Σήμερα Λευκή κηλίδα η όψη σου πάνω στου τοίχου πέφτει το μαύρο σημάδι. Σήμερα κύκλος λευκός τα περιστέρια σου μα αίμα δεν έχει το πηγάδι. Η τριανταφυλλιά το στράγγιξε κι έγινε αμέσως κόκκινο το βράδυ. – Ο πιο καλός σου εαυτός είναι ο πυρετός,… Read More Η λευκή εντολή

Ταίρι νιόνυφο προβαίνει Ο Απρίλης κι η Αυγή. Να του στρώσει το προσμένει Νυφικό κρεβάτι η Γη. Χίλια δώρα ετοιμάζει Για το ταίρι π’ αγαπά. Τα ξεθάφτει, και χαλάζι Πλούτη ατίμητα σκορπά. Εις τους κήπους άνθη χύνει Και πουλιά στις λαγκαδιές, Στα πουλιά τραγούδια δίνει, Και στα άνθη ευωδιές. Στο χλωρό χορτάρι αρνάκια Να χαρούνε… Read More Ο Απρίλης κ’ η αυγή

Δυο πεταλούδες βγήκαν μες στο μεσημέρι και στριφογύρισαν πάνω στο αυλάκι Έπειτα ολόισα πέταξαν μες στο διάστημα ξαπόστασαν σε μιαν αχτίδα και μετά φύγαν μαζί πάνω από μια θάλασσα ολόλαμπρη Μ’ όλο που ως σήμερα, σε κανένα λιμάνι δεν αναφέρθηκεν η άφιξή τους Αν χαιρετίσθηκαν μ’ ένα ξένο πουλί αν διασταυρώθηκαν με πλοίο ή φρεγάτα… Read More Άτιτλο

Σώπα. Δίπλα μου περ­νάει η ζωή. Θέλω να την ακούσω. Κοίτα, στα μάτια σου πλα­νιέ­ται η γη, μπορώ να την κρατήσω. Άκου, ξεστρά­τισε κι αυτός ο νους. Το θέλω και μ’ αρέσει. Έλα, γείρε λια­νό­βερ­γας κλωνί μικρό παιδί θα σε κρατήσω. Μείνε, να σε κοι­μίσω όνειρο μαζί σου να ξυπνήσω. Γεώργιος Αλεξανδρής

Τελείωνε το ποίημα όταν πλησίασα. (Ήταν αθάνατος ή όχι;) Του μιλούσα κι αυτός έβλεπε πώς πίνουν νερό τα πουλιά του μιλούσα κι αυτός έπαιρνε τη σάλπιγγα να τραγουδήσει νεκρούς… Του ‘δειχνα τ’ άσπρα μου μαλλιά μ’ αυτός δε φοβόταν τον θάνατο, του ‘λεγα να ‘ρθεί μαζί μου να γελάσει να χορέψει ή να κλάψει κάτω… Read More Ποιητής