Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ σ᾿ αὐτὰ ἐδῶ τὰ μερὴ ὁ φωτογράφος θά ῾πρεπε νὰ ἤτανε ξεφτέρι νά ῾ταν τεχνίτης, μερακλὴς κι ἀπ᾿ ὀμορφιὰ νὰ ξέρει. Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ ἂς ἤμουν φωτογράφος νὰ ὑπηρετῶ τὴν ὀμορφιὰ μὲ τέχνη καὶ μὲ πάθος. Νά ῾ρχοντ᾿ ὀμορφοκόριτσα καὶ λαϊκὲς παρέες νὰ παίρνουν πόζες ὄμορφες καμαρωτὲς κι… Read More Ο Φωτογράφος

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά, ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας, ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας, κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας, ἔστω καὶ μία φορά; Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους; (ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός») Ντίνος Χριστιανόπουλος,… Read More Ενός λεπτού σιγή

Όλο και πιο πολλά γυρεύω, όλο και πιο πολλά ζητώ, με τίποτα πια δε χορταίνω, μα πού θα πάει, Θεέ μου, αυτό. Η θάλασσα είναι δικιά μου κα έχω λυσσάξει για νερό, με τίποτα δεν ξεδιψάω, μα πού θα πάει, Θεέ μου, αυτό. Ο έρωτας πια δε μου φτάνει κι η απληστία είναι χτικιό, το… Read More Η απληστία

Σοῦ εἶπα: – Λύγισα. Καὶ εἶπες: – Μὴ θλίβεσαι. Ἀπογοητεύσου ἥσυχα. Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς σταματημένο τὸ ρολόι. Λογικὰ ἀπελπίσου πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο, ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος. Κι ἂν αἴφνης τύχει νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης, μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς. Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος. Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.… Read More Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα

Μόνη, ἐντελῶς μόνη, περπατῶ στὸ δρόμο καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα: Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό… Σὲ λίγο ἡ νύχτα, κρατώντας τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ μυστηρίου, τῶν ἰδιοτήτων της ἐπαίρετο, ὅταν τὸ ρεμβῶδες μάτι της, τὸ φεγγάρι, ἕνα ἀπρόδεκτο, λαθραῖο σύννεφο, πάτησε καὶ τὴν τύφλωσε. Τοῦ ἀτυχήματος… Read More Γεγονότα