Ξυπνήσαμε ακούγοντας χτύπους απόμακρους βαθιά στο θόλο σαν κάτι να μαστόρευαν πολύ ψηλά στον Ουρανό. Κάποιος έδειξε κατά τον ήλιο. Βλέπω είπε χρυσές σκαλωσιές τους βλέπω είπε ν’ αλφαδιάζουν και να καρφώνουν εκεί πάνω. Εμείς ψάχναμε ολοένα μες στο φως μα τίποτε δεν φαινόταν τους χτύπους ακούγαμε μονάχα. Ύστερα ένας Άγγελος ήρθε στο πηγάδι μας,… Read More Οι μαστόροι

ΕΝΑ ΟΣΤΡΑΚΟ ΕΙΠΕ ΣΤΟ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΟΣΤΡΑΚΟ, «Εχω μέσα μου ένα μεγάλο πόνο. Είναι βαρύς και σφαιρικός και μ’ έχει πολύ καταπονήσει». Και το άλλο όστρακο απάντησε με αλαζονική αδιαφορία. «Δοξασμένοι να είναι οι ουρανοί κι οι θάλασσες, εγώ δεν έχω κανέναν πόνο. Νιώθω ακμαίο και πλήρες, παντού, μέσα και έξω». Εκείνη τη στιγμή περνούσε… Read More Το Μαργαριτάρι

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου: Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη. Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στους ανάπηρους. Την τρίτη φορά όταν της δόθηκε να διαλέξει ανάμεσα στο δύσκολο και το εύκολο και εκείνη διάλεξε το εύκολο. Την τέταρτη φορά… Read More Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου

Μια γιαγιά κρατά από το χέρι ένα παιδάκι. Πηγαίνουν βόλτα το μεσημέρι για ν’ αφήσουν τη μαμά να κοιμηθεί. Ήσυχη. Στο δρόμο το παιδάκι βλέπει μια μανταρινιά. Ρωτάει τη γιαγιά του δείχνοντας: -Πώς το λένε αυτό το μανταρίνι; -Κλημεντίνη. -Γιατί γιαγιά; -Για να ξεχωρίζει από τα άλλα μανταρίνια. Παραδίπλα με δυσκολία αναγνωρίζει μια συκιά. Ρωτάει… Read More Όταν από μικρός μαθαίνεις την αλήθεια…

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή. Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν. Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί. Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη και τη ζωή τους κάποτε… Read More Τα αντικλείδια