Ὁ Ἀέρας θύμωσε, μὲ τὸν Ἥλιο μάλωσε. Ὁ Ἀέρας ἔλεγε: – Εἶμαι δυνατότερος! Καὶ ὁ Ἥλιος ἔλεγε: – Σὲ περνῶ στὴ δύναμη! Ἕνας γέρος γεωργὸς μὲ τὴ μαύρη κάπα του στὸ χωράφι πήγαινε. Ὁ Ἀέρας λάλησε: – Ὅποιος ἔχει δύναμη παίρνει ἀπὸ τὸν γέροντα τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του! Φύσησε, ξεφύσησεν, ἔσκασε στὸ φύσημα, ἄδικος… Read More Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Ἀέρας

Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας Κανεὶς δὲν ξέρει νὰ πεῖ γιατί Κάποτε νομίζουν πὼς εἶναι οἱ χαμένες ἀγάπες Σὰν κι αὐτὲς ποὺ μᾶς βασανίζουνε τόσο Στὴν ἀκροθαλασσιὰ τὸ καλοκαίρι μὲ τὰ γραμμόφωνα Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι φροντίζουν τὶς δουλειές τους Ἀτέλειωτα χαρτιὰ παιδιὰ ποὺ μεγαλώνουν Γυναῖκες ποὺ γερνοῦνε δύσκολα Αὐτὸς ἔχει δυὸ μάτια σὰν παπαροῦνες Σὰν… Read More Ἀφήγηση

Ὅλα τὰ ἄνθη τ᾿ ἀγαπῶ μεθῶ στὸ ἄρωμά των τὸ βλέμμα νὰ βυθίζεται ποθῶ στὰ χρώματά των. Ὑπάρχει ὅμως ἓν λεπτὸν πολὺ εὐῶδες ἄνθος ποὺ δὲν μαραίνεται ποτὲ καὶ τ᾿ ἀγαπῶ μὲ πάθος. Αὐτὸ δὲ θάλλει στοὺς ἀγροὺς στοὺς κήπους δὲν ὑπάρχει καὶ τὰ ἁβρά του πέταλα ὁ ἥλιος δὲν θάλπει. Ἔδαφος ἔχει δι᾿ αὐτὸ… Read More Ποιήμα για τη φιλία

Μην πεις ποτέ σου: “Είναι αργά”! κι αν χαμηλά έχεις πέσει, κι αν λύπη τώρα σε τρυγά, κι έχεις βαθιά πονέσει…. Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει, μην πεις ποτέ σου “είναι αργά” τ΄ακούς; Ό,τι κι αν γίνει. Μην πεις ποτέ σου τις δυο απελπισμένες λέξεις, κι αν έμπλεξες με το κακό… Read More Ποτέ δεν είναι αργά

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης· «Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα. Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι. Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω, πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα· κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.» Είπ’ ο… Read More Το πρώτο σκαλί