Τα ίδια και τα ίδια
κάθε βράδυ.
Τα χέρια μου
δεν αντέχουν
να κρατήσουν
το σκοτάδι.
Γι’ αυτό κάθε πρωί
ξυπνώ
της μνήμης μου
τη μικρή καρδερίνα
Κι ένα σπίτι
της δείχνω
γεμάτο τραγούδια
-Εκεί μένει
της λέω
το φως.
 
Δημήτρης Λαμπρέλλης, από τη συλλογή “Το αίμα των ονείρων”, Ίκαρος, 2010