Για την αγάπη σου εγώ ανέβηκα εις τον Σταυρό. Για την αγάπη τη δική μου τι έκανες εσύ παιδί μου;

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα — χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια. Η περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων· τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά. Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των, και με λυπεί το πρώτο φως… Read More Κεριά

Πήρα το μήνυμα στο κινητό μου. Πήρα το μήνυμα από το χαμόγελο. Πήρα το μήνυμα από τον χαμηλό βαθμό μου. Πήρα το μήνυμα από το ψέμα σου. Πήρα το μήνυμα από το πότε μου έδωσες το φιλί. Πήρα το μήνυμα από το βλέμμα σου. Πήρα το μήνυμα από το περπάτημά σου στο δάσος. Πήρα το… Read More Πήρα το μήνυμα

Μια επιπόλαια κίνηση και το τζάμι ραγίζει. Τώρα θυμίζει τραύμα μελλοθάνατου, που περιμένει την ύστατη στιγμή. Μοιάζει μουντζούρα, που χαιρέκακα σπάει τη μονοτονία του λευκού. Κι εσύ, μες στο σπασμένο τζάμι καθρεφτίζεις την εικόνα σου, σαν τραγική φιγούρα σ’ ένα δράμα και όλης της ζωής σου η παράσταση είναι το τζάμι το σπασμένο που κοιτάζεις.… Read More Το σπασμένο τζάμι

Η φωνή της σιωπής. Η φωνή των σωμάτων. Η φωνή του πατέρα. Το κάλεσμα του ήλιου. Το κάλεσμα σε τραπέζι. Το κάλεσμα στο θάνατο. Ο ήχος της βροχής. Ο ήχος της σιωπής. Ο ήχος της καμπάνας. Η αγκαλιά της μητέρας. Η αγκαλιά του συντρόφου. Η αγκαλιά του Θεού. Η αγάπη μου για εσένα. Η αγάπη… Read More Άτιτλο