Η σιωπή σου σαν καθάριο νερό ρέει Η ματιά σου σαν παιδί αθώο πνέει Η φωνή σου σαν βήμα μέσα στο φως Η καρδιά σου σαν πολύτιμος θησαυρός Όλα αυτά συνθέτουν εσένα. Όλα είναι όμορφα κι αγαπημένα. [14 Δεκεμβρίου 2015]

Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή. Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, αλλά όχι από σας και μ’ όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας. Μπορείτε να τα δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας,… Read More Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας

Βρίσκομαι στο δωμάτιο Προσπαθώ να γράψω ποίηση Βρίσκομαι σε πνευματική κύηση και φορώ καινό ιμάτιο για να σημάνω νέα πνοή νέο βλέμμα και χαρά από του ήλιου τη μεριά σε ανθισμένη γη. Ό,τι δημιουργώ έχει εντός μου ανάσα, θάλασσα και καημό που βρίσκει έξοδο και φυγή από τη ματαιότητα του κόσμου Ό,τι κακό προσπαθώ να… Read More Φυγή (σονέτο)

Το ξύλινο ρολόι στον τοίχο κρεμασμένο δώρο δικό σου δώρο αγαπημένο έμεινε για να θυμίζει εσένα τώρα που όλα είναι περασμένα. Το ξύλινο ρολόι στον τοίχο κρεμασμένο δώρο δικό σου δώρο αγαπημένο μου γνέφει από ψηλά και δείχνει τις ώρες που είμαστε μακριά. Το ξύλινο ρολόι στον τοίχο κρεμασμένο δώρο δικό σου δώρο αγαπημένο κοιτώ… Read More Το ξύλινο ρολόι

Η απουσία σου έχει περάσει μέσα μου Σαν κλωστή μες από μια βελόνα· Οτιδήποτε κάνω είναι ραμμένο με το χρώμα της. Your absence has gone through me Like thread through a needle. Everything I do is stitched with its color. μτφρ: Κώστας Λιννός Γουίλλιαμ Στάνλεϋ Μέργουιν.