΄Ηρθε ο πατέρας μου τη νύχτα και με φώναξε μαθαίνω πράγματα, μου λέει, και φοβούμαι, να πληρώνεις το νοίκι σου και τα κοινόχρηστα και τα άλλα, όπως συμφώνησες. Μα πατέρα, του λέω, εδώ δεν είναι το σπίτι μου, είναι η φυλακή, δεν το βλέπεις; κι αυτή δεν είναι η βρύση που στάζει, είναι η ζωή… Read More Ενύπνιον ´88

Ο ήλιος γνέθει σιωπηλά Σεπτεμβριανό φως μια σκάλα σιωπής φθάνει στον ασύννεφο ουρανό ο άνεμος μεταφέρει φθινόπωρο στα δέντρα της πόλης τα μάτια λάμπουν από τα ακοίμητα “Σ’ αγαπώ! τα χέρια – πιστά – κουβαλάνε έρωτα τα σώματα θερμαίνονται από μύριους πόθους και καθώς η ομορφιά της τον κοιτάζει με απλότητα δυναμώνει εντός του ο… Read More Προσέγγιση

Το βλέμμα σου στο φεγγάρι φωτίζεσαι -άδολος κι αγνός- κι όσα ζω μέσα στην αγάπη σου εκπέμπουν ελεύθερο φως. [1 Σεπτεμβρίου 2018]