Ξέρεις.. πολλές φορές διερωτόμαστε, γιατί η ζωή τα φέρνει έτσι.. γιατί κλείνει τις διεξόδους, γιατί δεν αφήνει ελεύθερο αέρα ν’ ανασάνουμε κι όλα τρέχουν προς τα κει, που είναι σκοτάδι!
Εμείς συλλέκτες ήχων και χρωμάτων.. με μια ψυχή βγαλμένη απ’ την αφέλεια να μας σπρώχνει όλο και πιο βαθιά στου Νου μας τ’ αναπάντητα ερωτήματα!
Φεύγουν οι λέξεις από χείλη ανάρμοστα και τρέχουν οι φράσεις αδέσποτες στο χώρο των ήχων κι εμείς με μια ανθοδέσμη τριαντάφυλλα πυρακτωμένα απ’ το χρώμα της γέννησης, τρέχουμε να προλάβουμε τον αρνητή της Ζωής, το σύμφυτό της ήμισυ, παντοτινό διώκτη και εχθρό της, το Θάνατο! Έρχονται οι λέξεις, σωρεύονται απρόσκλητες στου μυαλού τους δρόμους και δημιουργούν φράσεις αλλόκοτες, αλλόκοσμες , ακατανόητες.. κι όμως σκεφτόμαστε, τις βάζουμε σε τάξη, τους βρίσκουμε θέσεις και τις τοποθετούμε κατά κει, που πρέπει! Άλλες προς το μέρος της Ζωής.. κι άλλες στου Θανάτου! Εμείς βρισκόμαστε ανάμεσά τους σαν μια ανθοδέσμη φως βγαλμένο απ’ της Κοσμικής ψυχής μας την αφέλεια!
Κοιτάζουμε με τα μάτια του υπαρκτού και βλέπουμε τη Ζωή να αναρριχάται στα χρώματα, τους ήχους και το όνειρο, να πλέκεται μαζί τους να γίνεται σύνθεση, αρμονία.. κι η αρμονία Κόσμος, Φυσικός και Ιδεατός! Παίρνουμε το βλέμμα κι αυτό πέφτει στου Σύμπαντος το πλοίο που αρμενίζει, με τη Συνείδηση του απείρου πλοηγό! Πάνω του κι εμείς ανεβασμένοι στου καραβιού το ψηλότερο κατάρτι προσπαθούμε απ’ τους ψίθυρους του Κόσμου να πάρουμε απαντήσεις.. για το πώς βρεθήκαμε εδώ στου καραβιού του Κοσμικού τα ξάρτια κρεμασμένοι.. και μέσα απ’ των ψίθυρων τις λέξεις, τις φράσεις και τις σκέψεις.. ποιος ο Σκοπός του Ταξιδιού αυτού! Κι ακούγεται φωνή βγαλμένη απ’ την ψυχή του Κόσμου.
Αυτό το Ταξίδι άνθρωπε στους ωκεανούς του Ονείρου, είναι η Ζωή, ο Θάνατος.. είναι η Αθανασία!
Αθήνα, 29/09/ 2015
Από το νέο υπό έκδοση βιβλίο του Ποιητή Σωκράτη Μελισσαράτου.
Αυλητρίδες Ονείρων
Άνθρωπε, υπάρχουν πολλοί τόποι και πολλά σκοτάδια να περάσεις, πολλές δαιδαλώδεις διαδρομές να διανύσεις για να βγεις σ’ ένα πιο πυκνό σκοτάδι, να οδοιπορήσεις μέσα του και να διαπιστώσεις ότι είναι η φοβερότερη κόλαση, που θα πρέπει να διαβείς! Τόσες ζωές και ευκαιρίες αφειδώς σου δόθηκαν κι όμως δεν έφτασες ούτε στην αφετηρία της διαδρομής!
Προχωρείς με σφαλιστές του νου τις πόρτες και μ’ ένα κερί, μικρό κερί, που βγαίνει απ’ την ψυχή σου κολάσεις να φωτίσει και πάνω απ’ το χάσμα να πετάξεις για να φτάσεις στο Φως! Τι πόνος, οδύνη και σπαραγμός ..και συ ανυπαρξίας δάφνες να κομίζεις, να προσπαθείς να αισθητοποιήσεις τα ανύπαρκτα κι ασύλληπτα μέσα από μια κοσμογονική Κόλαση, βγαλμένη από του Χωροχρόνου τη Ροή! Να βρίσκεις προφάσεις, να συνθέτεις μυθιστορίες και κάποιες φορές να εξορκίζεις τον εαυτό σου, γιατί δεν μπορεί να βρει μια άκρη από τον ΄΄μίτο΄΄, τον περιτυλιγμένο στα σκοτεινά γρανάζια της ψυχο-ενέργειάς σου!
Άκου.. Αυλητρίδες ονείρων σε συμπόσια Ιερά, σεμνά κι αθόρυβα το χάσμα γεφυρώνουν ανάμεσα σε Φως και Σκοτάδι! Όμως η χαρά μετοίκησε σε δώματα του Νου μας σκοτεινά και κλειδώσαμε το Φως για πάντα απ’ έξω!
Θυμήσου την αυγή, που πάντα άπλωνες τα χέρια να την πιάσεις! Τα δειλινά τα πορφυρά, που χάνονταν στων αστεριών το φως!
Θυμήσου.. εκείνες τις νύχτες των Ονείρων, που μέσα κολυμπούσε το φεγγάρι.. πώς άστραφτε ο Κόσμος.. πώς γέλαγε ο ουρανός!
Κι Εκείνα των αλλοτινών Καιρών τα χρώματα της Ίριδας, που οράματα ζωγράφιζαν στο Νου και την Ψυχή σου!
Δες προς την πλευρά του Παραδείσου, ακόμη στέκονται όρθιες μέσα στο φως και παίζουν του Κόσμου οι Αυλητρίδες! Δίπλα τους αοιδοί και ραψωδοί πάνω στα φτερά του Ονείρου χτίζουν αρμονία.. κι είναι μόνο ένα μικρό απόσπασμα απ’ το έργο της Ζωής, που βλέπουμε να παίζεται στου Κόσμου τη σκηνή!
Προσπαθήσαμε να φτάσουμε στων ωκεανών του Νου το τέρμα, εκεί ανάμεσα στα όρια τα ανθρώπινα και του Θείου..! Στα όρια Αρχής και Τέλους!
Ω!.. Τι κυνήγι ουτοπίας αποφασίσαμε!
Μέσα εκεί στ’ ανείδωτα κι ανήκουστα πνιγήκαμε, ψάχνοντας για ένα «Όνειρο», που δεν είδαμε! Κι όμως βαθιά στα άδυτα του Νου μας, βρίσκεται το «Όνειρο» τ’ ανείδωτο του Κόσμου.. πλεγμένο με Αρμονία!
Ιούλιος 2015
Από το νέο υπό έκδοση βιβλίο του ποιητή Σωκράτη Μελισσαράτου.
Ταξίδι με τις Λέξεις
Ξέρεις.. πολλές φορές διερωτόμαστε, γιατί η ζωή τα φέρνει έτσι.. γιατί κλείνει τις διεξόδους, γιατί δεν αφήνει ελεύθερο αέρα ν’ ανασάνουμε κι όλα τρέχουν προς τα κει, που είναι σκοτάδι!
Εμείς συλλέκτες ήχων και χρωμάτων.. με μια ψυχή βγαλμένη απ’ την αφέλεια να μας σπρώχνει όλο και πιο βαθιά στου Νου μας τ’ αναπάντητα ερωτήματα!
Φεύγουν οι λέξεις από χείλη ανάρμοστα και τρέχουν οι φράσεις αδέσποτες στο χώρο των ήχων κι εμείς με μια ανθοδέσμη τριαντάφυλλα πυρακτωμένα απ’ το χρώμα της γέννησης, τρέχουμε να προλάβουμε τον αρνητή της Ζωής, το σύμφυτό της ήμισυ, παντοτινό διώκτη και εχθρό της, το Θάνατο! Έρχονται οι λέξεις, σωρεύονται απρόσκλητες στου μυαλού τους δρόμους και δημιουργούν φράσεις αλλόκοτες, αλλόκοσμες , ακατανόητες.. κι όμως σκεφτόμαστε, τις βάζουμε σε τάξη, τους βρίσκουμε θέσεις και τις τοποθετούμε κατά κει, που πρέπει! Άλλες προς το μέρος της Ζωής.. κι άλλες στου Θανάτου! Εμείς βρισκόμαστε ανάμεσά τους σαν μια ανθοδέσμη φως βγαλμένο απ’ της Κοσμικής ψυχής μας την αφέλεια!
Κοιτάζουμε με τα μάτια του υπαρκτού και βλέπουμε τη Ζωή να αναρριχάται στα χρώματα, τους ήχους και το όνειρο, να πλέκεται μαζί τους να γίνεται σύνθεση, αρμονία.. κι η αρμονία Κόσμος, Φυσικός και Ιδεατός! Παίρνουμε το βλέμμα κι αυτό πέφτει στου Σύμπαντος το πλοίο που αρμενίζει, με τη Συνείδηση του απείρου πλοηγό! Πάνω του κι εμείς ανεβασμένοι στου καραβιού το ψηλότερο κατάρτι προσπαθούμε απ’ τους ψίθυρους του Κόσμου να πάρουμε απαντήσεις.. για το πώς βρεθήκαμε εδώ στου καραβιού του Κοσμικού τα ξάρτια κρεμασμένοι.. και μέσα απ’ των ψίθυρων τις λέξεις, τις φράσεις και τις σκέψεις.. ποιος ο Σκοπός του Ταξιδιού αυτού! Κι ακούγεται φωνή βγαλμένη απ’ την ψυχή του Κόσμου.
Αυτό το Ταξίδι άνθρωπε στους ωκεανούς του Ονείρου, είναι η Ζωή, ο Θάνατος.. είναι η Αθανασία!
Αθήνα, 29/09/ 2015
Από το νέο υπό έκδοση βιβλίο του Ποιητή Σωκράτη Μελισσαράτου.
Αυλητρίδες Ονείρων
Άνθρωπε, υπάρχουν πολλοί τόποι και πολλά σκοτάδια να περάσεις, πολλές δαιδαλώδεις διαδρομές να διανύσεις για να βγεις σ’ ένα πιο πυκνό σκοτάδι, να οδοιπορήσεις μέσα του και να διαπιστώσεις ότι είναι η φοβερότερη κόλαση, που θα πρέπει να διαβείς! Τόσες ζωές και ευκαιρίες αφειδώς σου δόθηκαν κι όμως δεν έφτασες ούτε στην αφετηρία της διαδρομής!
Προχωρείς με σφαλιστές του νου τις πόρτες και μ’ ένα κερί, μικρό κερί, που βγαίνει απ’ την ψυχή σου κολάσεις να φωτίσει και πάνω απ’ το χάσμα να πετάξεις για να φτάσεις στο Φως! Τι πόνος, οδύνη και σπαραγμός ..και συ ανυπαρξίας δάφνες να κομίζεις, να προσπαθείς να αισθητοποιήσεις τα ανύπαρκτα κι ασύλληπτα μέσα από μια κοσμογονική Κόλαση, βγαλμένη από του Χωροχρόνου τη Ροή! Να βρίσκεις προφάσεις, να συνθέτεις μυθιστορίες και κάποιες φορές να εξορκίζεις τον εαυτό σου, γιατί δεν μπορεί να βρει μια άκρη από τον ΄΄μίτο΄΄, τον περιτυλιγμένο στα σκοτεινά γρανάζια της ψυχο-ενέργειάς σου!
Άκου.. Αυλητρίδες ονείρων σε συμπόσια Ιερά, σεμνά κι αθόρυβα το χάσμα γεφυρώνουν ανάμεσα σε Φως και Σκοτάδι! Όμως η χαρά μετοίκησε σε δώματα του Νου μας σκοτεινά και κλειδώσαμε το Φως για πάντα απ’ έξω!
Θυμήσου την αυγή, που πάντα άπλωνες τα χέρια να την πιάσεις! Τα δειλινά τα πορφυρά, που χάνονταν στων αστεριών το φως!
Θυμήσου.. εκείνες τις νύχτες των Ονείρων, που μέσα κολυμπούσε το φεγγάρι.. πώς άστραφτε ο Κόσμος.. πώς γέλαγε ο ουρανός!
Κι Εκείνα των αλλοτινών Καιρών τα χρώματα της Ίριδας, που οράματα ζωγράφιζαν στο Νου και την Ψυχή σου!
Δες προς την πλευρά του Παραδείσου, ακόμη στέκονται όρθιες μέσα στο φως και παίζουν του Κόσμου οι Αυλητρίδες! Δίπλα τους αοιδοί και ραψωδοί πάνω στα φτερά του Ονείρου χτίζουν αρμονία.. κι είναι μόνο ένα μικρό απόσπασμα απ’ το έργο της Ζωής, που βλέπουμε να παίζεται στου Κόσμου τη σκηνή!
Προσπαθήσαμε να φτάσουμε στων ωκεανών του Νου το τέρμα, εκεί ανάμεσα στα όρια τα ανθρώπινα και του Θείου..! Στα όρια Αρχής και Τέλους!
Ω!.. Τι κυνήγι ουτοπίας αποφασίσαμε!
Μέσα εκεί στ’ ανείδωτα κι ανήκουστα πνιγήκαμε, ψάχνοντας για ένα «Όνειρο», που δεν είδαμε! Κι όμως βαθιά στα άδυτα του Νου μας, βρίσκεται το «Όνειρο» τ’ ανείδωτο του Κόσμου.. πλεγμένο με Αρμονία!
Ιούλιος 2015
Από το νέο υπό έκδοση βιβλίο του ποιητή Σωκράτη Μελισσαράτου.