– Γιατὶ, μαμά μου, τὴ στιγμή, ποὺ κάνω ἐλεημοσύνη, νιώθω στὰ στήθη μου γλυκιὰ καὶ ἀτέλειωτη χαρά, κι ὅταν τὸ χέρι μου κρυφὰ τὸν ὀβολό του δίνη, γιατὶ νομίζω πὼς πετῶ μ’ ἀγγελικὰ φτερά; – Παιδί μου, κάθε ἄνθρωπος, ὅπου στὸν κόσμο μένει, απ’ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔρχεται στη γῆ να γεννηθῆ, ὡς τὴ στιγμὴ… Read More Αληθινή χαρά

Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή. Έρχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, αλλά όχι από σας και μ’ όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας. Μπορείτε να τα δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας,… Read More Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας

Η απουσία σου έχει περάσει μέσα μου Σαν κλωστή μες από μια βελόνα· Οτιδήποτε κάνω είναι ραμμένο με το χρώμα της. Your absence has gone through me Like thread through a needle. Everything I do is stitched with its color. μτφρ: Κώστας Λιννός Γουίλλιαμ Στάνλεϋ Μέργουιν.

Μια ησυχία ψυχών Μας οδηγεί Η μουσική του χορού Των τραγουδιών η τρυφή Ο ασπασμός η ευχή Των αγγέλων Ακολουθούν την πομπή Αναστηλώνουν τον παλμό Το σεμνό Των φλεβών Γιώργος Σαραντάρης, 1908-1941, ποιητής, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος της Γενιάς του ’30, Ποίηση 1937.

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε Σὰν νὰ ἦταν ὁ καιρὸς ὅλος μπροστά μας Καὶ θυμᾶμαι τὸν ἥλιο ποὺ γελοῦσε Πού γελοῦσε καὶ δάκρυζε θυμᾶμαι Γιώργος Σαραντάρης, 1908-1941, ποιητής, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος… Read More Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανό…