Όταν τα παλικάρια μας εκεί ψηλά στα χιόνια μάχονταν για τη λευτεριά, τα ένδοξα εκείνα χρόνια, αόρατο το χέρι Σου, Μητέρα του Θεού μας, δυνάμωνε, κι εμψύχωνε τη σκέψη του λαού μας! Το όραμα, Παρθένα μου, της άγιας μορφής Σου κι η χάρη Παναγία μου, της μητρικής στοργής Σου, συνόδευε, προστάτευε, κάθε πολεμιστή μας, που… Read More Στην Παναγιά

Το παρελθόν είν’ όνειρον, πόθων σπασμοί, ελπίδες, και το παρόν μαστίζουσιν εισέτι καταιγίδες• μας πλήττει πρώτον ο Θεός την ευτυχίαν στέλλων, ελπίζω εις το μέλλον. Το παρελθόν ήτο μικρός τις κόκκος εις το χώμα, και το παρόν δενδρύλλιον πατούμενον ακόμα, δένδρον θα γίν’ εις τον Θεόν τους κλάδους αποστέλλον, ελπίζω εις το μέλλον. Το παρελθόν… Read More Ελπίζω εις το μέλλον

Ὅλα τὰ ἄνθη τ᾿ ἀγαπῶ μεθῶ στὸ ἄρωμά των τὸ βλέμμα νὰ βυθίζεται ποθῶ στὰ χρώματά των. Ὑπάρχει ὅμως ἓν λεπτὸν πολὺ εὐῶδες ἄνθος ποὺ δὲν μαραίνεται ποτὲ καὶ τ᾿ ἀγαπῶ μὲ πάθος. Αὐτὸ δὲ θάλλει στοὺς ἀγροὺς στοὺς κήπους δὲν ὑπάρχει καὶ τὰ ἁβρά του πέταλα ὁ ἥλιος δὲν θάλπει. Ἔδαφος ἔχει δι᾿ αὐτὸ… Read More Στη φίλη μου

Ετούτα τ’ άσπρα βότσαλα στο γυμνό σου τραπέζι λάμπουν στον ήλιο. Κανένας δε μαντεύει από ποιους βυθούς ανασύρθηκαν. Κανένας δεν υποπτεύεται με τι ριψοκίνδυνες καταδύσεις τ’ ανέβασες· με τι στερήσεις κι αρνήσεις τ’ απέσπασες από τα νύχια κοραλλόδεντρων και βράχων. Γι’ αυτό λαμποκοπούν τόσο λευκά με τη σεμνή τους περηφάνια ν’ αποσκεπάζουν το σκοτάδι της… Read More Τ’ άσπρα βότσαλα

Πολύ μακριά στα βάθη τ’ ουρανού Ζούνε δυο μικρά χαριτωμένα άστρα Που αιώνια απομακρύνονται το ένα απ’ τ’ άλλο Κι αιώνια προσπαθούνε να πλησιάσουν. Απλώνουν τα φτερά τους τ’ αραχνοΰφαντα Για να ‘ρθουνε το ένα δίπλα στο άλλο Αλλά και τα δυό τους φεύγουν προς τα πίσω κάθε φορά που πρόκειται ν’ αγγίξουν. Τζένη, γνωρίζεις… Read More Τα δυο αστέρια