Γενικά, το διάβασμα της απαλάμης, της γραφής ή του προσώπου Είναι μια δουλειά μετάφρασης, αφού ο αξιοπρεπής Κύριος, συχνότατα είναι Ένας ξελογιαστής και η σοβαρή μαθητριούλα δίνει Και τη ζωή της για να της ζητήσουνε να μείνει,Όμως το σώμα της γριάς αυτής δηλώνει ακριβώς τη σκέψη της.Ο Ρόσιαρχ ή ο Μπινέ δεν θα μπορούσαν να… Read More Το μοντέλο

Τ’ ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα: 1. Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις. 2. Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα… Read More Οδυσσέα Ελύτη, «Μυρίσαι το άριστον. XIV»

Πετάξατε ενάντιά μου λάσπη. Μα τόση,που πάνω στη σάρκα αισθάνομαι, λες,μια αχλαδιά, μια συκιά μπορεί να φυτρώσει,ή, και ένα δάσος, με δέντρα κι ελιές. Στο δάσος κι εσείς να πάτε, μπορείτε,για θήρα, μαζί με σκυλιά και ζαγάρια.Στα δέντρα, ψηλά στα κλαδιά ν’ ανεβείτε,να φάτε κυδώνια, μουριές, κουκουνάρια.Υψώνεται η λάσπη επάνω στο σώμα,και πράσινα δέντρα προβάλλουν… Read More Στους αντιπάλους μου

Σήμερα η κίνηση όλoυ του κόσμου είναι ένας φλοίσβος. Παραιτήθηκε η θάλασσα να γυρεύει κι οι ευκάλυπτοι δε θέλουνε τίποτα. Σήμερα, οι εφημερίδες δεν έγραψαν για τον πόλεμο τίποτα. Ο ουρανός, διαυγής, κυματίζει το χρώμα του δίχως περίσκεψη. Η ψυχή μου, ψηλότερα, φέρεται επί των υδάτων του σύμπαντος. Νικηφόρος Βρεττάκος, Ποιητής και Πεζογράφος, Πηγή: https://users.sch.gr/ipap/Ellinikos_Politismos/logotexnia/ly2-058.htm

Ἀνάσκαψα ὅλη τη γῆ νὰ σὲ βρῶ.Κοσκίνισα μὲς τὴν καρδιά μου τὴν ἔρημο· ἤξεραπὼς δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πλῆρεςτοῦ ἥλιου τὸ φῶς. Ἐνῷ, τώρα, κοιτάζονταςμὲς ἀπὸ τόση διαύγεια τὸν κόσμο,μὲς ἀπὸ σένα – πλησιάζουν τὰ πράγματα,γίνονται εὐδιάκριτα, γίνονται διάφανα –τώρα μπορῶν᾿ ἀρθρώσω τὴν τάξη του σ᾿ ἕνα μου ποίημα.Παίρνοντας μία σελίδα θὰ βάλωσ᾿ εὐθεῖες… Read More Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κόσμος καὶ ἡ ποίηση