Ώ απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας… Τάσος Λειβαδίτης,1922-1988, Έλληνας ποιητής

Ὁ Ἀέρας θύμωσε, μὲ τὸν Ἥλιο μάλωσε. Ὁ Ἀέρας ἔλεγε: – Εἶμαι δυνατότερος! Καὶ ὁ Ἥλιος ἔλεγε: – Σὲ περνῶ στὴ δύναμη! Ἕνας γέρος γεωργὸς μὲ τὴ μαύρη κάπα του στὸ χωράφι πήγαινε. Ὁ Ἀέρας λάλησε: – Ὅποιος ἔχει δύναμη παίρνει ἀπὸ τὸν γέροντα τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του! Φύσησε, ξεφύσησεν, ἔσκασε στὸ φύσημα, ἄδικος… Read More Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Ἀέρας

Νύχτα. Μονάχα τ᾿ ἄστρα. Καὶ πέρα τὸ βάθος τοῦ ὁλάνοιχτου ὁρίζοντα— ἐκεῖ ποὺ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι χωρὶς τὰ ὀνόματά τους. Τάσος Λειβαδίτης, Ἀπαγορεύεται ἡ ἔξοδος, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Ἀνακάλυψη, ἑνότητα, Σημειώσεις, Τόμος 2 τῆς τρίτομης ἔκδοσης τοῦ Κέδρου, σελίδα 313

Να είμαστε έτοιμοι κάθε ώρα είναι η δική μας ώρα. Γιάννης Ρίτσος, 1909-1990, ποιητής

Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας Κανεὶς δὲν ξέρει νὰ πεῖ γιατί Κάποτε νομίζουν πὼς εἶναι οἱ χαμένες ἀγάπες Σὰν κι αὐτὲς ποὺ μᾶς βασανίζουνε τόσο Στὴν ἀκροθαλασσιὰ τὸ καλοκαίρι μὲ τὰ γραμμόφωνα Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι φροντίζουν τὶς δουλειές τους Ἀτέλειωτα χαρτιὰ παιδιὰ ποὺ μεγαλώνουν Γυναῖκες ποὺ γερνοῦνε δύσκολα Αὐτὸς ἔχει δυὸ μάτια σὰν παπαροῦνες Σὰν… Read More Ἀφήγηση