Δὲ γράφονται τὰ ποιήματα σ’ ἕνα χαρτὶ ξεθάβονται μὲ μιὰ ἀξίνα τὰ μεσάνυχτα  ἀφήνοντας  κι ἀπὸ ‘να λάκκο.   Χρίστος Λάσκαρης, ποιητής

Γιὰ τοὺς ἐρωτευμένους ποὺ παντρεύτηκαν Γιὰ τὸ σπίτι ποὺ χτίστηκε Γιὰ τὰ παιδάκια ποὺ μεγάλωσαν Γιὰ τὰ πλοῖα ποὺ ἄραξαν Γιὰ τὴ μάχη ποὺ κερδήθηκε Γιὰ τὸν ἄσωτο ποὺ ἐπέστρεψε Γιὰ ὅλα ὅσα τέλειωσαν χωρὶς ἐλπίδα πιά. Μανώλης Αναγνωστάκης, ποιητής

Πέθανα για την Ομορφιά – και πάνω Που είχα βολευτεί μέσα στον Τάφο Που πέθανε για την Αλήθεια Κάποιος, έμπαινε Σε διπλανό Δωμάτιο – Με ρώτησε ψιθυριστά “Τι έφταιξε”; “Η Ομορφιά”, του απάντησα – “Σ’ εμένα – η Αλήθεια – Όμοια τα Δυο – Είμαστε, Αδέρφια”, είπε – Κι έτσι, σαν Συγγενείς, μιας Νύχτας –… Read More «Πέθανα για την Ομορφιά»

Τ΄ όμορφο το παρεκκλήσι πρασινάδες τριγυρίζουν κι από χίλια λουλουδάκια μυρωδιές το θυμιατίζουν. Να κι οι παπαρούνες. Λάμπουν κόκκινες σ΄ όλα τα μέρη, σαν κεράκια πώχει ανάψει το καλό του Απρίλη χέρι. Στέλιος Σπεράντσας

Θα μιλήσω γι’ αυτούς που δεν εγνώρισαν ποτέ τον έρωτα, για όλους όσους πλάγιαζαν το βράδυ μ’ έναν ίσκιο, που ένα φιλί δε δρόσισε τον ύπνο τους, δεν έσταξε στο στήθος τους κανένας λόγος, μόνο μια γεύση ερημιάς, στα χείλη τους. Γι’ αυτούς θα πω, που έζησαν σαν τις φρυγμένες στέρνες, ολάκερη ζωή. Χρίστος Λάσκαρης,… Read More Θα μιλήσω γι’ αυτούς