Κωπηλατώ στη μέση του γαλάζιου Πίσω μου οι αδύναμοι λύχνοι Πρόσωπα στη στάση του αποχωρισμού Σκιές που βιάστηκαν να λησμονήσουν Μετέωρες! Χρήστος Κεραμίδης, Ποιητική συλλογή “Ο Αύγουστος που περιμένω”.

Είναι ψηλός καστανόξανθος με γαλάζια μάτια αδύνατος ρακένδυτος τριγυρίζει επί της οδού Βουλής ζητώντας χρήματα. Έχει χαμηλή φωνή κίνηση ευγενική βλέμμα φωτεινό καθαρό σαν τον ουρανό. Σπίτι του είναι ο δρόμος. Κρεβάτι του το πεζοδρόμιο. Τον κοιτώ και διερωτώμαι: Άραγε, τι τον έφερε στην επαιτεία; Τι συμβαίνει στη ζωή και αυτή η καλή ψυχή εμπαίζει… Read More Επί της οδού Βουλής

Είναι μερικοί άνθρωποι που έχουν ανυστερόβουλο λόγο για κάθε πτώση σου που φέρουν ειρήνη αγνή στην καρδιά σου και προασπίζουν την καθαρή συνείδηση. Αυτοί κρατούν οίνο και έλαιο στο χέρι για να καθαρίσουν τις πληγές Αυτοί λευκαίνουν με την αγνότητά τους κάθε παραστράτημά σου. Αυτοί είναι οι θεραπευτές. [22 Ιουλίου 2015]

Το όριο του ανθρώπου δεν συμπίπτει με τα βιολογικά δεδομένα γέννηση- θάνατος. Είναι η ένταση της δυναμικής του ανθρώπου που ισχύει πέρα από το συμβατικό τέλος, ένα είδος αθανασίας. Γιώργος Χειμωνάς, 1938-2000, γιατρός και συγγραφέας.

Έλα να σου δείξω τον βασιλικό μου Είναι χρόνια στο παράθυρό μου. Κοιτάει το μέλλον ξέρει το παρελθόν μου Γνωρίζει τι έπραξα για το καλό μου. Ανθίζει θαλερά με κάθε συλλογισμό μου Σιωπά και χαμογελά αφουγκράζεται τον παλμό μου. Αναδιπλώνεται ψηλά να φθάσει στον ουρανό μου Σκορπίζει άρωμα παντού σαν όνειρο παιδικό μου. Έλα να… Read More Ο βασιλικός μου