Αγναντεύω τον ουρανό ο αέρας τυλίγει το σώμα προσδοκώ το καλό την αρετή στο δώμα Αναζητώ ένα φιλί πάνω στο μέτωπο μοιάζω με παιδί που τρέχει στο ξέφωτο Τα χέρια σε προσευχή δάκρυα στα μάτια η ψυχή με οδηγεί σε πνευματικά μονοπάτια Όλα θα γίνουν ουρανός στο δρόμο για την αιωνιότητα ελπίζω ως φάρος αληθινός… Read More Πνευματικά μονοπάτια

Aγγίζω τα πέταλα του λουλουδιού Μυρίζω το άρωμα του γιασεμιού Πιάνω το χόρτο του λιβαδιού και Σε θυμάμαι Αναπνέω τον χειμωνιάτικο αέρα Το βλέμμα περιπλανιέται πέρα Φως διαχέεται από τον διάττοντα αστέρα και Σε θυμάμαι Ακούω το χαμόγελο το παιδικό Συλλέγω γη και ουρανό Κρατώ στα χέρια φυλαχτό και Σε θυμάμαι Βλέπω στο διάβα τους… Read More Σε θυμάμαι

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ η σιωπή του ψιθύρισε λόγια ειρήνης στον ουρανό κι εκείνος αγκάλιασε το φως Ήταν αιώνια διψασμένος. [9 Δεκεμβρίου 2015]

Κουρασμένοι από τις περιπλανήσεις μας σ’ όλους τους δρόμους, ω να μπορούσαμε, απλοί, καθώς είναι τα χέρια μας, στο παράθυρο όπου τρέμει ο ουρανός να σωπαίναμε μαζί ένα βράδυ! Alice Nahon, 1896-1933, Φλαμανδή ποιήτρια.

Στ’ ουρανού την αγκάλη σε περιμένω αναζητώντας αγάπη και στοργή θέλω στο μέτωπο ένα φιλί όμορφα λόγια από εσένα προσμένω Της αγάπης πάθη ανατέμνω με φως από την αυγή χαϊδεύω παρθένα γη σαν λευκό περιστέρι ομορφαίνω κάθε στιγμή δική σου που οδηγείται σε μαρασμό την μετουσιώνω σε ομορφιά Άσε στο χέρι μου την πνοή σου… Read More Ας γίνω χαρά (σονέτο)