Ανέκδοτα Ποιήματα

Σε θυμάμαι

Aγγίζω τα πέταλα του λουλουδιού
Μυρίζω το άρωμα του γιασεμιού
Πιάνω το χόρτο του λιβαδιού
και Σε θυμάμαι

Αναπνέω τον χειμωνιάτικο αέρα
Το βλέμμα περιπλανιέται πέρα
Φως διαχέεται από τον διάττοντα αστέρα
και Σε θυμάμαι

Ακούω το χαμόγελο το παιδικό
Συλλέγω γη και ουρανό
Κρατώ στα χέρια φυλαχτό
και Σε θυμάμαι

Βλέπω στο διάβα τους τα πτηνά
Ταΐζω τα περιστέρια ταπεινά
Νιώθω ειρήνη και χαρά
και Σε θυμάμαι.

Για όλα όσα μου έδωσες εδώ
εγώ για πάντα θα σε δοξολογώ
όσο βρίσκομαι στη γη αυτό επιθυμώ
Εσένα να θυμάμαι και να αγαπώ.

[10 Δεκεμβρίου 2015]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *