Γιε του ήλιου ανέβα σιμά στο παραθύρι να σε αντικρύσω λίγο να σε αγαπήσω στης καρδιάς το καλοκαιρινό λιοπύρι τον έρωτα δυνατά θέλω να αναζητήσω Στου σώματός σου τα μυστικά να ξεναγηθώ σαν μεθυστικό αρωματικό κόκκινο κρασί υπό το φως του αττικού ήλιου να αναδυθώ και να περπατήσω μαζί σου μέχρι την αυγή Έλα κοντά… Read More Ανέβα σιμά στο παραθύρι

Κοίταζα το πρόσωπό σου μέσα από τον καθρέπτη όσο ακουγόταν η μουσική στο δωμάτιο. Θαύμαζα την καθαρότητα του βλέμματός σου και το μακάριο φως που εξέπεμπαν τα μάτια σου. Τα μάγουλά σου μια κόκκινη ατραπός. Το στόμα σου της αγάπης οδηγός. Πέρασε η ώρα. Τώρα ο ήλιος ήταν στολίδι στα σγουρά μαλλιά σου. Οι ηλιαχτίδες… Read More Πραγματικά ευτυχής

Και με ήλιο και με σκοτεινό ουρανό δικιά σου θα είμαι. [12 Σεπτεμβρίου 2016]

Και συ την αγάπη μου δέξου Σβήσε το φως του κόσμου κι άναψε το λύχνο της καρδιάς Η αιωνία φωνή της αγάπης σε καλεί Εσέ προσμένει η ψυχή μου ελεύθερα Για εσένα ανασαίνω Σε περιμένω. [10 Σεπτεμβρίου 2016]

Το σκηνικό ήταν οικείο. Κάθε φορά που περπατούσα από το σπίτι στη γειτονιά περιφερειακά, εκεί, στο μεταλλικό παγκάκι της στάσης κοντά στο ξενοδοχείο Πρέσιντεντ, συναντούσα τη γριούλα με τα λευκά ίσια μαλλιά, το ρυτιδωμένο μέτωπο και τη μαύρη καλοκαιρινή μπλούζα. Ήταν άστεγη. Σπίτι της ήταν ο ουρανός. Ωστόσο, δεν ήταν μόνη εκεί. Είχε μαζί και… Read More Η γριούλα κοντά στο Πρέσιντεντ