Κάποια πράγματα είναι πολύ αγαπητά σε μένα:
Πράγματα τέτοια σαν τα λουλούδια λουσμένα στη βροχή,
Ή μοτίβα σχηματισμένα πάνω στη θάλασσα,
Ή κρόκοι εκεί που το χιόνι έχει στρωθεί.
Ο ιριδισμός ενός πολύτιμου λίθου,
Του φεγγαριού το ψυχρό στιλπνό φως,
Οι αζαλέες και το άρωμα το δικό τους,
Και τ’ αγιοκλήματα μέσα στη νύχτα.
Κι ακόμα πολλοί ήχοι είν’ αγαπητοί:
Όπως οι άνεμοι που τραγουδούν ανάμεσα στα δέντρα,
Ή τα τριζόνια που καλούν απ’ το φράγμα του ποταμού,
Ή οι νέγροι που μουρμουρίζουν μελωδίες.
Αλλά το πιο αγαπητό απ’ όλα που μπορώ να φανταστώ
Είναι τα ξαφνικά δάκρυα στα μάτια σου.

Some things are very dear to me–
Such things as flowers bathed by rain
Or patterns traced upon the sea
Or crocuses where snow has lain . . .
The iridescence of a gem,
The moon’s cool opalescent light,
Azaleas and the scent of them,
And honeysuckles in the night.
And many sounds are also dear–
Like winds that sing among the trees
Or crickets calling from the weir
Or Negroes humming melodies.
But dearer far than all surmise
Are sudden tear-drops in your eyes

(1927)

Gwendolyn Bennett, Αφροαμερικανίδα ποιήτρια, πεζογράφος, δημοσιογράφος και εικαστικός. Γεννήθηκε το 1902 στο Giddings του Τέξας και πέθανε το 1981 στο Reading της Πενσυλβάνια. Υπήρξε μέλος του ποιητικού κινήματος Αναγέννηση του Χάρλεμ (Harlem Renaissance).