Σ’ έναν κόσμο που τίποτα δεν ξέρει από φως,
ήταν βέβαιο πως δεν θα με γνώριζαν.
Είχα έρθει απ’ το μέλλον με πρόσωπο
αλλιώτικο κ’ εκεί που ο πόλεμος λεγόταν
ειρήνη, δεν είχα τόπο. Ωστόσο το μέλλον
εκείνο θα ρθεί. Κ’ οι πύλες θ’ ανοίξουν,
συνοδευόμενη από παιδικές φυσαρμόνικες,
να περάσει η πομπή με την π ο ί η σ η – α γ ά π η
που από αιώνα σε αιώνα δεν θα πάψει
να ραίνει το χώμα με φως.

Νικηφόρος Βρεττάκος, ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και ακαδημαϊκός. Πηγή: Βιότοπος Πολιτισμού Culture Book, Η σημαντική μιας ‘συμπαντικής ποίησης’ (Επισημάνσεις σχετικά με το ποιητικό ιδίωμα του Νικηφόρου Βρεττάκου)* – Του Θανάση Νάκα που βλέπε. εδώ