Έφυγε σηκώνοντας κάποιες αποσκευές. Καθώς τον βάραιναν τις πέταξε στο δρόμο. Καθόλου δεν αλάφρωσε, αφού επιμένει να κρατά τόσες και τόσες αναμνήσεις. Θεοχάρης Παπαδόπουλος, 1978-

Χέρι σα κλαδί απλώνεις στον ουρανό να πιάσεις ήλιο.

Ξαφνικά, όλα έπεσαν στη γη. Τα βλέμματα, οι ελπίδες, τα χρήματα, το ψέμα. Η αλήθεια, το κάλλος, το νόημα και το νεύμα. Ξαφνικά, όλοι βρεθήκαμε μέσα στο σκοτάδι. Όλα βρίσκονται στο πάτωμα. Και καθώς προχωράμε ανάμεσα σε αυτά που απωλέσαμε Σε αυτά που πιστέψαμε και γκρεμίστηκαν Σε αυτά που αγαπήσαμε δίχως καρδιά Σε αυτά που… Read More Ξαφνικά

Τριανταφυλλιές πατήματα του ανέμου τις αγγίζουνε.

Δε βλέπω καμία διαφορά Ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα. Ό,τι μεγάλα ή άξια κατορθώματα Υπάρχουν σε τούτο τον κόσμο Τα μισά από αυτά ήταν από τη γυναίκα Και τα άλλα μισά από τον άνδρα. Ο άνδρας έφερε την καυτή, ανυπόφορη ζέστη της ηλιόλουστης μέρας: Η γυναίκα έφερε την ήρεμη νύχτα, το γαληνευτικό αεράκι και… Read More Γυναίκα (απόσπασμα) / Naari