Ποίημα υπ’ αριθμόν {288} Είμαι ο Κανένας! Εσύ είσαι ποιός; Είσαι—κι εσύ—Κανένας; Τότε μαζί ζευγάρι να κάνουμε! Και μη μιλάς! μήπως μας εξορίσουν—ξέρεις! Τί βαρετό—να ‘ σαι—ο Κάποιος! Πόσο δημόσιο—ένα βατραχάκι ας πούμε κάπως— Που τ’ όνομά του—έναν Ιούνη ατέλειωτο—κοάζει— Σ’ έναν Λασπότοπο που το θαυμάζει! I’m Nobody! Who are you? Are you – Nobody… Read More Άτιτλο

Ποίημα υπ’ αριθμόν {324} Κάποιοι τηρούν την Κυριακή στην Εκκλησιά- Την τηρώ κι εγώ, μένοντας στο Σπίτι- Έχω για Ψάλτη τον Κορυδαλλό κι έναν Δεντρόκηπο για Τρούλλο- Κάποιοι τηρούν την Κυριακή με Άμφια Λευκά- Εγώ απλώς φοράω τα Φτερά μου- Κι αντί η Καμπάνα να χτυπά της Εκκλησιάς Ο μικρός μας Νεωκόρος τραγουδά. Ο Θεός… Read More Άτιτλο

Λευκή σελίδα λευκό φως λευκά χέρια σαν περιστέρια. [Απρίλιος 2015]

Ένα ακόμη βράδυ κάθομαι στο σκοτάδι αναπολώντας τα περασμένα κι όλα επιστρέφουν σε εμένα. Ένα ακόμη βράδυ δίχως παρηγοριά δίχως χάδι πράγματα ξεχασμένα φως σε σπίτια ερειπωμένα. Ένα ακόμη βράδυ περιμένοντας ένα σημάδι γυρεύω εμένα ταξιδεύοντας με τρένα. [Απρίλιος 2015]

Σήμερα Λευκή σελίδα η πτώση σου. Την έχεις ξεχάσει στο σκοτάδι. Σήμερα Λευκή κηλίδα η όψη σου πάνω στου τοίχου πέφτει το μαύρο σημάδι. Σήμερα κύκλος λευκός τα περιστέρια σου μα αίμα δεν έχει το πηγάδι. Η τριανταφυλλιά το στράγγιξε κι έγινε αμέσως κόκκινο το βράδυ. – Ο πιο καλός σου εαυτός είναι ο πυρετός,… Read More Η λευκή εντολή