Σήμερα
Λευκή σελίδα
η πτώση σου.
Την έχεις ξεχάσει στο σκοτάδι.

Σήμερα
Λευκή κηλίδα
η όψη σου
πάνω στου τοίχου πέφτει το μαύρο σημάδι.

Σήμερα
κύκλος λευκός
τα περιστέρια σου
μα αίμα δεν έχει το πηγάδι.

Η τριανταφυλλιά
το στράγγιξε
κι έγινε αμέσως κόκκινο το βράδυ.

– Ο πιο καλός σου εαυτός είναι ο πυρετός,
είπε η ρίμα χθες το βράδυ.
Οι φίλοι της την άκουσαν με προσοχή
κανένας τους δεν βρήκε πάνω της ψεγάδι.

Τώρα στον κήπο με την τριανταφυλλιά απλώνεται
ο παγετός.
Τώρα λίγο πιο πέρα ξέφρενος ακούγεται
ο καλπασμός.

Είναι η ώρα που το σπαθί στο δίχτυ θα μιλήσει,
είναι η ώρα που η κεφαλή του ποιητή
σαν τη σκιά
κοντά μας θα κυλήσει.

Δημήτρης Λαμπρέλλης, Συλλογής “Το αίμα των ονείρων”, 2010,