Ποίηση

Τα πουλιά δέλεαρ τοῦ Θεοῦ (απόσπασμα «Διαλόγων»)

Θὰ περάσουν ἀποπάνω μας ὅλοι οἱ τροχοὶ στὸ τέλος τὰ ἴδια τὰ ὄνειρά μας θὰ μᾶς σώσουν. Ἀγάπη μεῖνε στὴν καρδιὰ — αὐτὸς ἂς εἶναι ὁ κανὼν τοῦ τραγουδιοῦ σου. Μὲ τὴν ἀγάπη Θὰ σηκώσουμε τὴν ἀπελπισία μας Ἀπ᾿ τὸ ἀμπάρι τοῦ κορμιοῦ. Δὲν εἶναι φορτίο γιὰ τὴ χώρα τῶν ἀγγέλων ἡ ἀπελπισία. Καὶ προπαντὸς… Read More Τα πουλιά δέλεαρ τοῦ Θεοῦ (απόσπασμα «Διαλόγων»)

Ανέκδοτα Ποιήματα

Καθημερινός θάνατος

Μέσα από τις συναναστροφές του παρακολουθούσε τους Άλλους να πεθαίνουν κάθε ημέρα Κάποιοι ήταν βυθισμένοι στην κακία άλλοι στη ματαιοδοξία και οι υπόλοιποι σε άλλα πάθη Μερικοί κατάφερναν να αναστηθούν άλλοι να αναγεννηθούν μέσα από τα λάθη τους και η λύτρωση ερχόταν μέσα στην καθημερινότητά τους. [17 Ιανουαρίου 2016]

Ανέκδοτα Ποιήματα

Η ιερότητα της συνύπαρξής μας

Η ημέρα απεκδύεται τον κόκκινο ήλιο Τα χέρια του Θεού επιφορτισμένα με δικαιοσύνη σημειώνουν την ιστορία του κόσμου ήσυχα Η μουσική που ακούγεται στο δωμάτιο με θεραπεύει από τη φθορά και τη ματαιότητα των πραγμάτων Η κακία της ανθρωπότητας αποφλοιώνεται και μεταμορφώνεται σε άοκνο λουλούδι απόψε Το τραγούδι της θάλασσας εδράζεται στα πετραδάκια του γυαλού… Read More Η ιερότητα της συνύπαρξής μας

Ανέκδοτα Ποιήματα

Έτσι σιωπηλά σε αγάπησα

Τα φύλλα της ψυχής μου σαλεύθηκαν από την πνοή φωτός σου Μεθυστικά αρώματα με πλημμύρισαν Με γλυκόπικρα λόγια μετέλαβα ουρανό Εκρίζωσα τα δέντρα της κακίας και φύτεψα νεαρά κυπαρίσσια Έτσι σιωπηλά σε αγάπησα. [14 Ιανουαρίου 2016]

Ανέκδοτα Ποιήματα

Σε ευχαριστώ που με αγαπάς

To μισοφωτισμένο χαμόγελό σου εναγκαλισμένο με την αθωότητα καθρεπτίζεται στην πράσινη λίμνη κάτω από τo σεληνόφως στις συντεταγμένες των ματιών σου Αναζητώ αδιερεύνητα τον πνοή σου στην πηγή της αιώνιας αγάπης η οποία επιστρέφει σε εμένα ως λόγια ανείπωτα που συντροφεύουν το εσωτερικό μου ξύπνημα και ταξίδι Σε ευχαριστώ που με αγαπάς. [13 Ιανουαρίου 2016]