Ανέκδοτα Ποιήματα

Η ιερότητα της συνύπαρξής μας

Η ημέρα απεκδύεται τον κόκκινο ήλιο
Τα χέρια του Θεού επιφορτισμένα με δικαιοσύνη
σημειώνουν την ιστορία του κόσμου ήσυχα
Η μουσική που ακούγεται στο δωμάτιο
με θεραπεύει από τη φθορά
και τη ματαιότητα των πραγμάτων
Η κακία της ανθρωπότητας αποφλοιώνεται
και μεταμορφώνεται σε άοκνο λουλούδι απόψε
Το τραγούδι της θάλασσας εδράζεται στα πετραδάκια του γυαλού
Δέσμες φωτός αστέρων ντύνουν τη νύχτα με βελούδο
και το αγιόκλημα στον κήπο μου φωταγωγεί τα κλαδιά της ψυχής μου
Στον ουρανό των σκέψεών μου αποταμιεύω αγάπη και ειρήνη

Το χέρι σου, τώρα, είναι ενωμένο με το χέρι μου
καθώς περπατάμε ερωτευμένοι στην ακτή
Ρανίδες αγάπης στάζουν στο σώμα από τον ουρανό μας
στους κεκτημένους ορίζοντες της ύπαρξής μας
Οσμίζομαι την θαλασσινή αύρα και εκστομίζω λόγια αγάπης
που ξετυλίγουν τα αισθήματά μου για εσένα
Η νύχτα συλλαβίζει ευφροσύνη και μεγαλοσύνη
σε όσους ακούν τους ψίθυρούς της
και σε επιβραβεύει με νυχτολούλουδα και αρώματα
Ευλογημένη η βραδιά που είμαστε μαζί
βλασταίνοντας την ιερότητα της συνύπαρξής μας.

[16 Ιανουαρίου 2016]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *