Ανάμεσα σε εσένα και σε εμένα ανοιγοκλείνουν πόρτες.
Βρισκόμαστε στην ίδια ευθεία, αλλά παίρνω μικρές δόσεις αλήθειας.

Το φως εναλλάσσεται με το σκοτάδι
η δύναμη με τον θάνατο
η αρχή με το τέλος.

Η ύπαρξή σου χάνεται στο κλείσιμο της πόρτας.
Η ελπίδα μου ματαιώνεται και ο φόβος τρέχει.
Πότε θα έρθει η στιγμή για να σε ξαναδώ;

Δεν είναι ο άνεμος που κινεί τις πόρτες.
Μήτε χέρια ξενικά ή δυνάμεις μυστικές.
Είναι τα συναισθήματα.

Τρέχω.
Θέλω να σε δω, πριν κλείσουν όλες οι πόρτες.
Σε χρειάζομαι εδώ για να φυλάξω τον ουρανό μέσα μου.
Και το ξέρεις ότι εσύ είσαι η γη μου.

[Μάρτιος 2011]