Με της μοναξιάς το νυστέρι
ανατέμνω της ψυχής τα πάθη
βρίσκω σεβασμό και λάθη
κι ένα μικρό λευκό περιστέρι.

Ανατέμνω της ψυχής τα πάθη
στο θάνατο στήνω καρτέρι
ανακαλύπτω τι έχω πάθει
κρατώντας μολύβι στο χέρι.

Στο θάνατο στήνω καρτέρι
ανακαλύπτω τι έχω πάθει
και όπως το μαχαίρι
λάμπω στον ήλιο σαν αστέρι.

Ανακαλύπτω τι έχω πάθει
έτοιμη για την ανατροπή
δε νιώθω ντροπή
ό,τι καλό θε να ‘ρθει.

[25 Ιουνίου 2015]