Στα σύννεφα σε αναζήτησα
μα ήσουν κρυμμένος αλλού
Έσκαψα τη γη και ζήτησα
το όνομά σου παντού.

Ταξίδευες στην ολάνθιστη γη
με του ανέμου την πνοή
και εγώ θέλοντας στοργή
είπα:”Σταμάτα, μια στιγμή!”.

Εσύ με κοίταξες για λίγο
χαμογέλασες στο άπειρο
και μου είπες να μείνω
Το αίσθημα έγινε διάπυρο.

Με κοίταξες ευγενικά
δίχως να περιμένεις λαλιά
κι αφού μου προσέφερες χαρά
είπες δυνατά:

“Μέχρι την τελευταία ημέρα
θα σεργιανίζουμε μαζί
από τα πέρατα έως πέρα
μέχρι να σβήσει το κερί”.

[3 Οκτωβρίου 2015]