Καθώς με πλημμυρίζει το φως της αυγής
η αιθέρια φωνή σου με βρίσκει στο κρεβάτι
Το αμίλητο “σ’ αγαπώ” σου με αγκαλιάζει
Το πρωινό αεράκι χαΐδεύει τα μαλλιά μου
Αναπνέω την ανάσα σου και ζω

Κάθε πρωί με αφρόντιστες αναμνήσεις πορεύομαι
κάτω από το φως του ήλιου
κρατώντας στο χέρι ένα λευκό περιστέρι
σύμβολο της αιώνιας αγάπης σου για εμένα

Σε αγαπώ όπως οι χορδές της λύρας ακολουθούν τις νότες
και σε σέβομαι όπως η φωνή του ανέμου υπακούει στον Θεό.

[4 Ιανουαρίου 2016]