Ανυπόταχτο το βλέμμα σου
εκείνο το βράδυ
σώπαινε η αγάπη σου
ομολογούσε ανάσα και ομορφιά
ταξίδεμα στον άνεμο
που υμνούσε την αιωνιότητα
Ένα άγουρο χαμόγελο φώτιζε
τις θύρες τ’ ουρανού
η λάμπουσα χαρά απλωνόταν
στους αγγέλους
Γέμισε το ερημοκκλήσι
απο ονόματα ανθρώπων
και ηχώ ύμνων και τραγουδιών
Αλήθεια, τι λένε τα κύματα για εμένα; ρώτησα
Τα δακτυλικά μου αποτυπώματα ήταν παντού
Εκείνο το βράδυ
άνθισαν οι πέτρες αγάπη και χρώματα
και η ψυχή μου ντύθηκε γιορτή.

[10 Ιανουαρίου 2016]