Άνοιξα τις πόρτες
για να υποδεχθώ το φως
τις ηλιαχτίδες τις πρώτες
που προσφέρει ο ουρανός
Και βρήκα απέξω εσένα
με λουλούδια στο χέρι
“Αυτά είναι από εμένα”
είπες και φύσηξε το αγέρι
Με γέμισε με χαρά
η κίνησή σου αυτή
και είπα δυνατά:
“Σε ευχαριστώ πολύ!
Αλήθεια, που πηγαίνεις;
Σε ποιόν δρόμο περπατάς;
Όποιο μονοπάτι διαβαίνεις
την αγάπη μου να κρατάς”
Με κοίταξες χαμογελώντας
μου κράτησες το χέρι για μια στιγμή
και σαν παιδί προσδοκώντας
μου έδωσες στο μέτωπο ένα φιλί
Έτσι ξεκίνησε η ιστορία μας
με ένα σου νεύμα
και χαράκτηκε η πορεία μας
μέσα στον ήλιο και το γέρμα
Την αγάπη σου αυτή
έχω για φυλαχτό
κι όταν πονάω σαν πληγή
ανοίγω δρόμο στον ουρανό.

[31 Ιανουαρίου 2016]