Όλα τα σύννεφα του ουρανού
κράτησα στη φούχτα
των αστεριών τις ευωδίες
το άρωμα από τα φρούτα
και των πουλιών τις μελωδίες
γύρεψα παντού

Ανάμεσά τους ζήτησα εσένα
σα ρόδο αμάραντο
Σε γη ανθισμένη
ονειρευόμουν το άπιαστο
με φως λουσμένη
για όλα τα πεπερασμένα

Σε βρήκα στην ακρογιαλιά
καθήμενο στα βράχια
κράταγες λευκά κοχύλια
και στα καστανά σου μάτια
άρμη και στα χείλια
να σου κρατά συντροφιά

Και γύρεψα από εσένα το φιλί
και το άγγιγμα του ανέμου
να διατρέχει όλο το σώμα
“Πόσο όμορφος είσαι καλέ μου!”
είπα και κλείστηκα στο δώμα
ζητώντας μιαν αγκαλιά τρυφερή

Και ήρθες και μου έδωσες στοργή
με έντυσες με αγάπη
και η νύχτα έγινε μέρα
Να ξέρεις: “ο εαυτός σου με πλάθει
και με λυγίζει από τον αέρα
σα λουλούδι που φυτρώνει στη γη”.

Κάθε στιγμή μαζί σου
είναι μια μικρή γιορτή
που με στολίζει όνειρο αγνό
Κρατάω στο χέρι μιαν ευχή:
“Πλάσε για εμένα τον ουρανό
και κλείσε με στο φιλί σου”

[8 Ιουνίου 2016]