Ανέκδοτα Ποιήματα

Ένα πρωί που άνθιζαν οι καμέλιες

Ένα πρωί
που άνθιζαν
οι καμέλιες
με φίλησες
και
ο ουρανός
γέμισε
άφθαρτο φως
που τύλιξε
το σώμα μου

Το φιλί σου
ταξίδι
στο άπειρο
και
ένα χαμόγελο
διάπυρο
κατοίκησε
με ευγένεια
στα ρόδινα
χείλη μου

Η ανάσα σου
καθρέπτης
των λουλουδιών
έχει
το άρωμα
της βροχής
που συναντά
το χώμα
πριν
από το δείλι

Σε αγαπώ.

[26 Αυγούστου 2016]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *