Κρατώ εντός μου κρυμμένο ένα θησαυρό
τον οποίο θα δώσω σε χέρι αγνό
Παραμένει κρυμμένος τόσα χρόνια
και η ευωδία του είναι αιώνια

Το γνωρίζουν στα δέντρα τα πουλιά
πως για κανέναν δεν έχω μιλιά
και φροντίζουν να με παρηγορούν
όταν σε άγνωστο δρόμο με δουν

Κρατώ εντός μου κρυμμένο ένα θησαυρό
που μοιάζει με τον ολογάλανο ουρανό
Περιμένει καιρό για να ανακαλυφθεί
και ειλικρινή αγάπη να ενδυθεί

Κανένας στρατιώτης δεν τον έχει βρει
Φυλάσσεται βαθιά στην ανθισμένη ψυχή
και όποιος τολμήσει να περπατήσει εκεί
βρίσκει το νόημα κάθε σταγόνας από βροχή.

[30 Αυγούστου 2016]