Ακούγοντας το μουσικό κομμάτι “Run” του Ludovico Einaudi αισθάνομαι κάθε φορά ότι περιπλανιέμαι στον ουρανό και ότι περιδιαβαίνω το άπειρο φως του. Τρέχω και εγώ μέσα στα σύννεφα για να συναντήσω αγγελικές μορφές, ψαλμωδίες και τον Δημιουργό μου. Ξεφυλλίζω το λευκό φως και τα χρώματα του ουρανού σε μία προσπάθεια να επικοινωνήσω με το άπειρο. Μέσα μου υψώνεται το αίσθημα της ελευθερίας και μιας πανανθρώπινης, οικουμενικής σιωπής. Σωπαίνω δηλαδή μπροστά σε όλα θα συναντήσω στον ουρανό όχι από φόβο προς κάτι ξένο ή αλλότριο ή άγνωστο, αλλά προς θαυμασμό των κεκρυμμένων από τα σωματικά μάτια μου ομορφιών και αρετών. Αλήθεια, ποιος δεν θα ήθελε ένα ταξίδι στον ουρανό;

[11 Οκτωβρίου 2016]

A trip to sky

Every time i listen to the track “Run” of Ludovico Einaudi i feel that i wander in the sky and that i roam its infinite light. I run myself into the clouds to meet angelic forms, chants and my Creator. I go through the white light and the colors of the sky in an attempt to communicate with the infinite through my rising sense of freedom and a panhuman, universal silence. I remain silent in front all that i shall meet in sky not because of fear of anything foreign or alien or unknown, but in admiration of the hidden -from my physical eyes- beauties and virtues. Really, who would not like a trip to sky?

[11 October 2016]