Τη νύχτα τα φώτα τούτης της πόλης
κρύσταλλα στον μενεξεδένιο ουρανό
ξεδιψούν καημούς της οικουμένης όλης
γίνονται σταγόνες στο ποτήρι να τις πιω

Μέσα στο λευκό αστικό τοπίο
κάποιοι άνθρωποι αναζητούν στοργή
την ίδια στιγμή που μες το κρύο
άστεγοι ντύνονται με προσευχή

Είναι η ώρα που τα παιδιά κοιμούνται
και οι γονείς μπορεί να ονειρεύονται
οι μέριμνες στην άκρη τοποθετούνται
και οι έρωτες μες το φως πορεύονται

Τη νύχτα οι άνθρωποι βιώνουν ελευθερία
από έγνοιες και γίνονται ξανά φωτεινοί
αναπολώντας την ημέρα γεμίζουν σοφία
ενδυόμενοι βραδινό φως φωτίζουν τη γη.

[12 Ιουνίου 2017]