Στο βάθος του ορίζοντα
ο ήλιος
χρυσοκόκκινος
δύει στο νησί
Άλλη μια μέρα κύλησε
Κι εγώ;
Καθρεπτίζομαι
στο νερό της θαλάσσης
Βλέπω τη μορφή μου
να κυματίζει
αγέρωχα
κι ανάμνησή σου θάλλει
Άγνωστη μεταξύ αγνώστων
συνεχίζω να με κοιτώ
Το ξέρω
Σε αγαπώ
Βαθιά μου υπάρχεις
εικόνα ζώσα
σαν πνοή λουλουδιού
σα φως τ’ ουρανού
Είσαι παρών
μέσα από την απουσία
θρέφεις την επιθυμία
Τώρα
ξέρω
πόσο σε αγαπώ.

[27 Ιουλίου 2017]